بررسی تاثیر شبکه بندی روی ضریب شکل توابع پایه شعاعی در نگاشت داده های ناقص بارندگی

از طریق نگاشت داده های موجود بارندگی می توان به درونیابی و نگاشت داده های ناقص بارندگی که اطلاعات بارندگی بدلایلی در آنها ثبت نشده است پرداخت. در این مقاله برای تکمیل داده های ناقص ازپنج روش درونیابی مبتنی بر توابع پایه شعاعی در یک محدوده سطح واحد استفاده شده است. برای یافتن روش مناسب درونیابی، مقدار ضریب ثابت کمینه کننده خطا (ضریب شکلC ) طی یک روش اعتبار سنجی بهینه یابی از سه نمونه از توابع آزمون که در آن محدوده مورد مطالعه بصورت شبکه های مربعی ۱/۰ متری تا ۵/۰ متری در مربع با ابعاد واحد انتخاب شده اند و در اینجا حکم مشاهدات را دارند، استفاده شده است. با داشتن این ضریب شکل خاص میزان بدست آمده برای تداوم بارندگی محاسبه شده و با کارهای دیگر که در این زمینه انجام شده مقایسه به عمل آمده و به منظور بررسی دقت روش تخمین و انتخاب روش نهائی از روشهای کنترل آماری شامل خطای متوسط مربعی نرمال ۱(NMSE)، درصد متوسط خطای تخمین ۲(PAEE) و یا مربع ضریب همبستگی۳(R۲)، استفاده شده است. به صورت عددی نشان داده شده است که میزان بهینه ضریب شکل بستگی به توزیع تعداد ایستگاهها بر روی سطح واحد و نحوه شبکه بندی دارد. نتایج تحقیق نشان می دهد که با افزایش تعداد ایستگاه مشاهده ای در دامنه مورد نظر اختلاف محاسبات با مشاهدات ( توابع آزمون) بسیار کمتر می شود در ادامه مقدار بارندگی در یک ایستگاه خاص کاملا انتخابی در درون دامنه بغیر از ایستگاههای منظم موجود، یعنی ایستگاه واقع درنقطه (۳۵/۰,۲۵/۰) Z نیز از دو طریق توابع آزمون و محاسبات بدست آمد و نتایج بسیار رضایت بخشی حاصل گردید و پیشنهاداتی برای ادامه تحقیق داده شد.

کلیدواژه ها:

توابع پایه شعاعی ، نگاشت بارندگی ، ضریب شکل ، شبکه بندی ، نقاط همسایگی