واقع گرایی یا ناواقع گرایی زبان دینی با تاکید بر آرای د.ز. فیلیپس و راجر تریگ

نزاع میان واقع گرایی و ناواقع گرایی در زبان دینی، هنگامی اهمیت می یابد که قصد داوری معرفتی در باب ارزش معرفتی گزاره های کلامی، به طور عام، و گزاره های ناظر به خدا و اوصاف او، به طور خاص، را داشته باشیم. در این مقاله، با توجه به آغاز این نزاع که در فلسفه ی متاخر لودویک ویتگنشتاین است، پس از مروری بر فلسفه ی تحلیل زبانی، به تشریح دیدگاه های او در فلسفه ی متقدم و متاخر او پرداخته شده است؛ پس از آن، به بررسی دیدگاه های فیلسوفان دینی می پردازیم که با تاثیر از فلسفه ی متاخر ویتگنشتاین، معنای حقیقی گزاره های دینی را در کاربردی می جویند که این باورها، به طور پسینی، در عرف خداباوران در جامعه ی دینی دارند (نه لزوما معنایی پیشینی، ازپیش معلوم و فرازبانی). آرای دی. زد فیلیپس را به عنوان اصلی ترین نمایند ی این دسته از فیلسوفان که مشهور به ناواقع گرایان اند، در مقابل آرای راجرتریگ به عنوان نمایند ی اصلی واقع گرایان قرار داده ایم.

کلیدواژه ها:

واقع گرایی ، ناواقع گرایی ، زبان دینی ، تریگ ، فیلیپس