معرفی بسته بندی با پوشش های خوراکی برای افزایش زمان ماندگاری فیله تازه انواع ماهیان

پوشش های خوراکی به لایه نازکی از مواد خوراکی اطلاق می شود که روی محصول استفاده می گردند. ازآنجاکه فناوری های مرسوم بسته بندی نیاز به سرمایه­گذاری داشته، در دهه گذشته، تحقیقات به سمت توسعه سیستم های بسته بندی نظیر پوشش های خوراکی هدایت شد. ازاین رو مقاله حاضر به تشریح پوشش های ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی، اثربخشی آن ها در برابر میکروارگانیسم­ها و اثرات آن بر کیفیت شیمیایی محصول می پردازد. مطالعه حاضر از طریق بررسی داده های مقالات منتشرشده در پایگاه­های Science Direct، Pub Med، Escopus Springer Link و Scopus انجام شد. جستجو با استفاده از کلمات کلیدی پوشش های خوراکی، غذاهای دریایی، اکسیداسیون، آلژینات سدیم، پروتئین آب پنیر، کیتوزان، ژلاتین، کاراگینان، آنتی­اکسیدان­های طبیعی، بسته بندی فعال، بسته بندی دوستدار طبیعت، کاهش آلودگی های محیطی، افزایش زمان ماندگاری، ترکیبات ضد باکتریایی، حفاظت غذا، افزایش ویژگی های کیفی، فیله تازه و فاقد نگهدارنده طی سال های ۱۴۰۰- ۱۳۸۸ انجام شد. بیشترین زمان ماندگاری از پوشش های حاوی آلژینات سدیم  ۵/۰ درصد غنی شده با زنجبیل ۵/۰ درصد روی ماهی سیم (۳۰ روز)، کیتوزان قارچی ۲ درصد و غنی شده با عصاره پوست انار ۲ درصد (۳۰ روز) و به دنبال آن کیتوزان جانوری ۲ درصد غنی شده با ۲۵/۰ کارواکرول روی تیلاپیای نیل (۲۱ روز) در شرایط یخچال به دست آمد. کم ترین زمان ماندگاری به پوشش ژلاتین ۳ درصد روی قزل آلا (۳ روز) و کنسانتره پروتئین آب پنیر ۸ درصد روی فیل ماهی (۴ روز در یخچال) تعلق داشت. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که پوشش­های بر پایه کربوهیدرات از جمله کیتوزان و آلژینات سدیم در مقایسه با پوشش­های پروتئینی مانند پروتئین آب پنیر برای حفظ کیفیت و تازگی فیله توانایی بیشتری داشته و می­توانند به عنوان عامل کاهش زیان اقتصادی برای عرضه کنندگان فیله تازه موثر باشند. همچنین پوشش­های غنی شده در مقایسه با غنی نشده توانمندی بیشتری برای افزایش ویژگی های کیفی و زمان ماندگاری فیله تازه ماهی را ارائه می­کنند.

کلیدواژه ها:

پلاستیک سنتزی ، زیست تخریب پذیر ، پلیمر ، ویژگی ها ، روش تولید پلاستیک های زیستی