بررسی عوامل موثر بر توسعه عمرانی و مسکن پایدار

امروزه مسکن یکی از معضلات اساسی کشورهای درحال توسعه است چراکه به دلیل رشد سریع جمعیت، فقدان منابع مالی، مشکلات مربوط به زمین، کمبود نیروی انسانی ماهر و مهم تر از همه نبود سیاست گذاری و برنامه ریزی مناسب در رابطه با زمین و مسکن، این مسئله به صورتی بحرانی درآمده است. طراحی اقلیمی در روزگاران گذشته دستمایه اصلی معماری بوده است. آنچه طراحی اقلیمی را پایدار می سازد، لحاظ نمودن عرصه های متفاوت معماری و ارایه راهکارهایی است که برآورنده بسیاری از نیاز های انسان باشد اما معماری امروز برخلاف بهره گیری از دستاوردهای تکنولوژی جدید در بیشتر موارد فاقد تعامل مناسب با محیط و طبیعت است. این ناهماهنگی با طبیعت مسایلی همچون آلودگی محیط زیست، کاهش منابع طبیعی و تغییرات اقلیمی را تشدید نموده و سرعت می بخشد. با شدت یافتن این مسایل در سال های اخیر موضوع توسعه پایدار به عنوان راه حلی کارامد اهمیت بسیاری یافته است. با توجه به اثرات گسترده مسکن بر محیط های شهری، در راستای تحقق اهداف توسعه پایدار شهری بخش مسکن نقش بسیارمهمی برعهده دارد. نتایج پژوهش ها نشان می دهد مسئله مسکن در کشور دچار تحولاتی اساسی شده است و بروز مشکلات در این زمینه بیشتر از جنبه های کمی به سمت مسائل کیفی تغییر مسیر داده است. بروز پدیده های مختلف سریع سازی، کوچک سازی و ارزان سازی به هر طریق سبب شده است سکونتگاه های نوساز در کشور فاقد استانداردها و معیارهای لازم برای اطلاق واژه پایدار به خود باشند و این امر در درازمدت می تواند موجب بروز یک بحران اساسی در بخش های مرتبط با حوزه مسکن باشد. و می توان گفت در راستای تحقق اهداف توسعه پایدار شهری بخش مسکن نقش اساسی دارد، چراکه مسکن بخش مهمی از کاربری شهرها را به خود اختصاص داده است. هدف از این نوشتار بررسی شاخص های مسکن پایدار با رویکرد توسعه پایدار است.

کلیدواژه ها:

مسکن ، طراحی اقلیمی