تاثیر یادگیری خود جهت دهی بر میزان رضایتمندی دانشجویان مقطع دکتری دانشگاه گیلان

هدف اصلی این مقاله بررسی تاثیر یادگیری خود جهت دهی بر میزان رضایتمندی دانشجویان مقطع دکتری دانشگاه گیلان می باشد. در این پژوهش سعی شده است به این سوال پاسخ داده شود که یادگیری خود جهت دهی تا چه اندازه بر میزان رضایتمندی دانشجویان مقطع دکتری دانشگاه گیلان، تاثیر دارد؟ جامعه آماری این پژوهش، کلیه ی دانشجویان مقطع دکتری دانشگان گیلان می باشد که در حال حاضر تعداد ۱۰۰ نفر بوده که تعداد ۸۰ دانشجو با استفاده از روش نمونه گیری جدول مورگان و روش تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شده است. در این پژوهش برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد یادگیری خود جهت دهی چنگ و همکاران (۲۰۱۰) و پرسشنامه استاندارد رضایتمندی دانشجویان توسط کانو (۱۹۸۴) و در انجام آن از تکنیک های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های آماری توصیفی متغیرهای جمعیت شناختی اعضای نمونه شامل: جنسیت، وضعیت تاهل و سن و شاخص های متغیرهای پژوهش شامل: میانگین، میانه، مد، انحراف معیار، واریانس، دامنه تغییرات، مینیمم و ماکزیمم و استنباطی آزمون کولموگروف- اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چند گانه و برای اجرای عملیات اقتصاد سنجی نیز از نرم افزار SPSS ۲۶ استفاده می گردد. نتایج پژوهش نشان می دهد، یادگیری خود جهت دهی (انگیزش یادگیری، طرح ریزی و اجراء، خود نظارتی و ارتباط بین فردی) بر میزان رضایتمندی دانشجویان مقطع دکتری دانشگاه گیلان تاثیر مثبت و معنادار دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری خود جهت دهی ، رضایتمندی دانشجویان ، مقطع دکتری دانشگاه گیلان