تاثیر میکوریزا و فسفات بارور۲ بر عملکرد و اجزای عملکرد و میزان روغن گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) تحت تنش خشکی

به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی میکوریزا و فسفات بارور ۲ بر عملکرد گلرنگ رقم صفه تحت شرایط تنش خشکی، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه یاسوج در سال ۱۳۹۵ به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. عامل اصلی شامل تنش خشکی در سه سطح آبیاری کامل، تنش در مرحله گلدهی و تنش در مرحله پرشدن دانه و کودهای زیستی به عنوان عامل فرعی شامل شاهد یا عدم کاربرد کود زیستی، فسفات بارور۲، میکوریزا و میکوریزا + فسفات بارور۲ بود. کاربرد کودهای زیستی باعث افزایش تعداد طبق ، تعداد دانه در طبق و وزن هزار دانه گردید. بیشترین میزان عملکرد دانه با ۳۴۱۳ کیلوگرم در هکتار در تیمار آبیاری کامل و کاربرد تلفیقی کودهای زیستی میکوریزا آربوسکولار و فسفات بارور ۲ و کمترین میزان عملکرد دانه با ۱۴۵۱ کیلوگرم در هکتاردر تیمار تنش در مرحله گلدهی و عدم کاربرد کود زیستی به دست آمد. تنش در مرحله گلدهی و گرده­افشانی گیاه باعث کاهش بیشتر عملکرد دانه گردید. بیشترین درصد روغن دانه در تیمار آبیاری معمول و کاربرد تلفیقی کودهای زیستی بدست آمد و کمترین درصد روغن دانه مربوط به تنش مرحله پر شدن دانه و عدم کاربرد کودهای زیستی بود. تنش خشکی در مراحل گلدهی و پر شدن دانه، باعث کاهش عملکرد دانه، روغن و درصد روغن دانه و مصرف کودهای زیستی در شرایط تنش خشکی با بهبود اجزای عملکرد باعث افزایش در صفات ذکر شده نسبت به عدم کاربرد کودهای زیستی گردید.

کلیدواژه ها:

کودهای زیستی ، کشاورزی پایدار ، عملکرد روغن ، عملکرد دانه ، گلرنگ