تحلیل فضایی امکانات زیرساختی شهری در استان خوزستان

زیرساخت های شهری از جمله امکانات اساسی برای عملکرد و توسعه عادی شهرها، به ویژه در کشورهای در حال توسعه به شمار می روند. با توجه به نارسایی های زیرساختی در استان خوزستان، هدف این پژوهش بررسی امکانات زیرساختی شهری در استان خوزستان است. رویکرد پژوهش کاربردی و روش آن توصیفی- تحلیلی است. با استفاده از داده های مندرج در سالنامه آماری استان خوزستان در سال ۱۳۹۵، وضعیت توزیع و توسعه زیرساخت ها در این استان، با مدل EDAS و نرم افزار Smart PLS مورد بررسی قرار گرفتند. محاسبات مربوط به توزیع و توسعه زیرساخت های شهری نشان داد که اندیکا، شوشتر و اهواز به ترتیب با نمرات ارزیابی ۵۷۴/۰، ۴۷/۰ و ۳۸۱/۰ توسعه یافته ترین و کارون، ایذه و باوی به ترتیب با نمرات ارزیابی ۰۲۵/۰، ۰۲۶/۰ و ۰۹/۰ توسعه نیافته ترین شهرستان های استان خوزستان هستند. از لحاظ تعادل ساختاری درونی و بیرونی نیز شوشتر، توسعه یافته ترین و کارون و باوی، توسعه نیافته ترین شهرستان-های استان خوزستان هستند. هم- تغییری بسیار قوی بین متغیر جمعیت و زیرساخت ها، به ویژه زیرساخت-های مالی وجود دارد. در نتیجه، تمایز منطقه ای درون و برون شهرستانی از ویژگی های زیرساختی شهری در استان خوزستان بوده و اهتمام در جهت رفع این کاستی ها، جزء ضروریات توسعه پایدار فضایی استان خوزستان است.

کلیدواژه ها:

تحلیل فضایی ، زیرساخت های شهری ، مدل EDAS ، نرم افزار Smart PLS ، استان خوزستان