بررسی ساختمان های شهر پردیس در مقابل زلزله

سالی نیست که زلزله، سیل، طوفان و سایر بلایای طبیعی در گوشه و کنار جهان و به ویژه در شهرهای بزرگ خسارات جانی و مالی فراوانی بر جای نگذارد، کشور ما نیز از گزند انواع این مصائب و بلایا محفوظ نمی باشد. آسیب پذیری شهری چون تهران در برابر زلزله به عنوان مهمترین و متمرکزترین شهر کشور و مرکزیت سیاسی آن، از درجه اهمیت بالایی برخوردار است. در سال ۱۳۶۵شهر تهران با مساحت ۶۰۰ کیلومتر مربع و گستردگی ۱۰۰۰ کیلومتر مربع (باحومه)، باجمعیت حدود ۷ میلیون نفر، بیشترین و بالاترین تمرکز فعالیت های صنعتی، اقتصادی و سیاسی رادر خودجای داده است، تمرکز روز افزون جمعیت و فعالیت های اقتصادی در تهران آسیب پذیری این شهر را در مقابل زلزله به صورت تصاعدی افزایش داده است، که توجه به آن امری ضروری و حیاتی است. علاوه بر این که این شهر در قسمت شمال و جنوب بر روی دو گسل بزرگ و مهم قراردارد و درپهنه خود دارای شکستگی های کوچک فراوانی است که به هنگام فعالیت دو گسل بزرگ دچار جنبش و جابه جایی هایی می گردد. بدین منظور می توان با برنامه ریزی و جمع آوری اطلاعات، میزان آسیب پذیری، شهر پردیس تهران را برآورد نمود و بر این اساس دراین پژوهش سعی بر آن شده است که از چارچوب روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و کتابخانه ای استفاده شود و پس از مشخص شدن معیارهای موثر در بررسی ساختمان های شهر پردیس، پیشینه مرتبط با تحقیق و با توجه به محدوده مورد مطالعه و اطلاعات و داده های قابل دسترس گزینش گردد و سپس در راستای کاهش آسیب پذیری به تدوین راه حل هاو ارائه ایده های کلی بپردازیم.

کلیدواژه ها:

شهر پردیس ، زلزله ، تحلیل لرزه ای ، ساختمان.