ارایه یک روش جدید از پایداری شهری درنظ گرفتن شاخص های زیست محیطی ، اقتصادی و اجتماعی

امروزه شهرها شبکه های متراکم از سرمایه گذاری ، اطلاعات ، کالاها و مردم و همچنین مراکز نوآوری و مدیریت دانش هستند. در چنین چارچوب پیچیده روابط متقابل مسکن ، اجتماعی و اقتصادی ، شهرها به مصرف کنندگان بزرگ منابع و تولید کنندگان گازهای گلخانه ای تبدیل می شوند. بنابراین و به منظور حفظ منابع و تضمین خدمات اجتماعی و رفاه شهروندان ، برنامه ریزی و اقدامات سیاسی لازم است که در دستیابی به رشد پایدار نقش دارند. فراتر از دیدگاه محیطی ، یک تحلیل اقتصادی-اجتماعی برای ایجاد یک تشخیص پایدار جامع در سیستم های شهری و روستایی ضروری است. در این مقاله روشی برای ارزیابی پایداری ، بر اساس ۳۸ شاخص ارائه شده است که شامل سه ستون پایداری: اجتماعی ، اقتصادی و زیست محیطی است. برای انجام این ارزیابی ، ۶۴ شهرداری از ۳۱۳ مستقر در گالیسیا (شمال غربی اسپانیا) با توجه به حجم جمعیت (اندازه متوسط ، اندازه کوچک و دهکده) در سه گروه طبقه بندی و انتخاب شدند. علاوه بر این ، دو روش وزنه برداری در نظر گرفته شده است (وزن برابر و اندازه گیری وزنی با استفاده از روش پردازش سلسله مراتبی تحلیلی). نتایج نشان می دهد که بیشتر شهرداری های پایدار در شمال منطقه واقع شده اند. از طرف دیگر ، صرف نظر از روش وزنی ، ۵۷٪ از شهرداری های متوسط در مقایسه با ۴۵٪ از دسته های دهکده ها و دسته های کوچک اندازه ، پایدار هستند. بنابراین ، اندازه شهرداری برای اندازه گیری پایداری مناسب است و بین نتایج به دست آمده با دو روش وزن گیری تفاوت معنی داری وجود ندارد ، این نشان می دهد که روش توسعه یافته قوی است و می تواند برای سایر شهرداریها و شهرها اعمال شود.

کلیدواژه ها:

مناطق روستایی ، ارزیابی پایداری ، شهرداری پایدار ، خط پایین سه گانه