الگوی همگرایی مردم و روحانیت در جمهوری اسلامی ایران با رویکرد گراندد تئوری

پس از انقلاب اسلامی ایران، روحانیت در احیا و ترویج معارف دینی نقش مهمی دارند. با گذشت زمان و ایجاد تحولات در جامعه و برخی عوامل محیطی، جایگاه اجتماعی روحانیت مورد خدشه واقع شده است. این پژوهش به تبیین ابعاد مختلف همگرایی مردم و روحانیت با استفاده از روش گراندد تئوری یا داده بنیاد می پردازد. این تحقیق از شش مصاحبه نیمه ساختاریافته نخبگانی، برگزاری نشست هم اندیشی با حضور یازده نفر از صاحب نظران و اساتید دانشگاه، استفاده از اسناد و مصاحبه های موجود در مسئله مردم و روحانیت و همچنین استفاده از گفتمان امامین انقلاب و مصاحبه با اقشار مختلف مردم جهت دستیابی به دیدگاه جامعه در علل تعامل مردم با روحانیت انجام شده است. داده های به دست آمده در قالب کدگذاری باز، به ظهور ۱۷۸ مفهوم انتزاعی در قالب ۵۴ مولفه منجر گردید. سپس این مولفه ها در فرایند کدگذاری محوری به یکدیگر مرتبط شدند. در نهایت با کدگذاری انتخابی در ۵ قضیه، ابعاد مختلف مسئله همگرایی مردم و روحانیت بررسی شده اند. بر اساس نظریه داده بنیاد تحلیل داده ها، مبین آن است که مقوله محوری با عنوان تعامل مردم و روحانیت مشخص شده است. از سویی با توجه به داده ها علل و عوامل مداخله گر و زمینه ساز، راهبردها و پیامدها به تفصیل بیان می گردد.

کلیدواژه ها:

الگوی همگرایی ، مردم ، روحانیت ، گراندد تئوری ، همگرایی مردم و روحانیت