تحلیل فضایی میزان تاب آوری کالبدی محلات شهر بابلسر با تاکید برکاربری اراضی شهری

هدف پژوهش حاضر تحلیل فضایی میزان تاب­آوری محلات ۲۲ گانه شهر بابلسر در شاخص­های کالبدی است. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی می باشد. بدین منظور، از مدل آنتروپی شانول جهت وزن­ده شاخص­ها و مدل تصمیم­گیری چندشاخصه ویکور (VIKOR) جهت تحلیل و سطح­بندی محلات مورد مطالعه با توجه به تاب­آوری کالبدی استفاده گردید. آن چه پژوهش حاضر را با تحقیقات پیشین متمایز می نماید، بررسی و تحلیل میزان تاب آوری بافت های مختلف شهر بابلسر به تفکیک محلات و با توجه به شاخص های کالبدی (براساس کاربری اراضی داخل بافت) آن ها است. بر اساس یافته­های پژوهش، ۴۰ درصد محلات شهر بابلسر تاب­آور، ۲۰ درصد نیمه تاب­آور و ۴۰ درصد تاب­آوری پایین را از نظر شاخص­های کالبدی نشان می دهد. ارزیابی نهایی نشان داد که تاب­آوری کالبدی با تاکید بر کاربری اراضی در مواقع حوادث غیرمترقبه، می­تواند موجب تسهل در خدمات رسانی و کاهش خسارت­های احتمالی شود درحالی که ۶۰ درصد محلات شهر بابلسر از این نظر تاب­آور نمی­باشند.

کلیدواژه ها:

تحلیل فضایی ، تاب­آوری شهری ، کاربری اراضی ، شهر بابلسر