تحلیل و ارزیابی میزان رضایتمندی شهروندان شهر تبریز از سیستم حمل ونقل عمومی

هدف اصلی از انجام پژوهش حاضر، ارزیابی میزان رضایتمندی شهروندان از حمل ونقل عمومی کلان شهر تبریز است. ابزار تحقیق پرسشنامه و جامعه آماری شهروندان تبریز می باشند. نمونه آماری براساس فرمول کوکران محاسبه و در جامعه آماری به صورت تصادفی ساده انتخاب شده است.روش تحقیق تحلیلی توصیفی و به صورت پیمایشی است به دلیل گستره پرسشگری و مصاحبه با شهروندان در ایام، ساعات و شرایط مختلف، دارای نوآوری می باشد. ابتدا ۱۳ شاخص برای ارزیابی میزان رضایت­مندی از خدمات سیستم اتوبوسرانی در شهر مذکور شناسایی شد. با جمع آوری اطلاعات با بهره گیری از نرم افزار SPSS و آزمون تی تک نمونه ای، داده­ ها تحلیل گردید. نتایج پژوهش نشان داد که میزان رضایت­مندی از شاخص های پژوهش را می­ توان در سه گروه تقسیم بندی کرد. در گروه اول؛ شاخص هایی قرار دارند که میزان رضایت­مندی از این شاخص­ ها در حد متوسط است. شاخص هایی مانند سیستم ­های گرمایش سرمایش و میزان هزینه پرداختی در گروه اول قرار می­گیرند. در گروه دوم؛ شاخص هایی همچون رفتار رانندگان و کارکنان و ساعات کاری سیستم اتوبوسرانی قرار دارند که رضایت­مندی از این شاخص­ ها بیشتر از حد متوسط است. همچنین در گروه سوم؛ میزان رضایت­مندی از شاخص­ های مبلمان مسیر و ایستگاه ها، ایمنی و امنیت ایستگاه­ ها، تعداد صندلی برای مسافران و خدمات ارائه شده برای معلولین، کم تر از حد متوسط است. میانگین میزان رضایت از سیستم اتوبوسرانی تندرو برابر ۱۳/۳ است که نشان می­ دهد رضایت­مندی در سطح متوسط است.

کلیدواژه ها:

رضایتمندی ، حمل ونقل عمومی ، اتوبوسرانی تندرو ، مقدار زمان انتظار در ایستگاه ها ، تبریز