تاثیر تمرینات طناب زنی با و بدون موسیقی بر تعادل ایستا و پویای کودکان ۱۲-۱۰ سال

هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات طناب زنی با و بدون موسیقی بر تعادل ایستا و پویای کودکان ۱۰-۱۲ سال است. برای بررسی این هدف، مطالعه ای با روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون به همراه دو گروه تجربی (گروه اول، طناب زنی بدون موسیقی و گروه دوم، طناب زنی با موسیقی) و گروه کنترل مورد استفاده قرار گرفتند. نمونه تحقیق شامل ۶۰ نفر از دانش آموزان مقطع ابتدایی در دامنه سنی ۱۰ تا ۱۲ سال بودند که به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. برای ارزیابی تعادل ایستا از آزمون تعادل لک لک و برای ارزیابی تعادل پویا از خرده مقیاس تعادلی آزمون برونینکس اوزورتسکی استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس مرکب (۲ در ۳) در سطح معنی داری ۰۵/۰ جهت بررسی تفاوت گروه ها در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس مرکب نشان داد تعامل بین گروه در تمرین برای هر چهار عامل تعادل ایستای پای راست (۰۰۰۱/۰p<، ۳۲۸/۱۰=(۵۷و۲)F)، تعادل ایستای پای چپ (۰۰۰۱/۰p<، ۲۷۵/۲۸=(۵۷و۲)F) و تعادل پویا (۰۰۴/۰p=، ۱۰/۶=(۵۷و۲)F) معنادار بود و گروه تمرینی طناب زنی با موسیقی، در هر سه عامل بهبود بیشتری را نشان داد. این یافته ها نشان می دهد که تمرینات طناب زنی با موسیقی تاثیر بیشتری بر تعادل ایستا و پویای کودکان ۱۰-۱۲ سال دارد. بنابراین پیشنهاد می شود از تمرینات طناب زنی به همراه موسیقی در مدارس استفاده شود.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: کودکان ، تعادل ایستا ، تعادل پویا ، طناب زنی ، موسیقی