نقش هوش معنوی بر عملکرد مدیران مدارس

در این مقاله ابتدا هوش و معنویت را تعریف می کنم، به اصطلاحات هوش معنوی می پردازم و به نظریه های مختلف صاحب نظران این عرصه توجه می شود و همچنین نقش هوش معنوی را بطور کلی در زندگی فردی و اجتماعی بررسی می کنم. البته به کارگیری اصطلاح هوش معنوی در میان معلم ها در آموزش و پرورش و متخصصان موضوعی قدیمی نیست. پژوهشگران و صاحب نظران معتقدند علاوه بر دو هوش IQ و هوش هیجانی EQ ، هوش معنوی را که مختص وجود انسان می باشد را عنوان می کنند و گفته اند که IQ و EQ پاسخگوی همه چیز نیست که با تقویت هوش معنوی می توان به صفات پسندیده انسانی رسید. در هر صورت سلامت معنوی معلم ها و مدیران مدارس نقش بسیار مهمی در ارایه یک برنامه آموزشی مطلوب دارد و برای یک مدیریتی اثر بخش در مدارس لازم است به معنای زندگی و شناخت آن توجه شود که این مهم میسر نیست مگر به واسطه هوش معنوی، که حاصل صبر و شکیبایی و شاکر بودن و توجه به تفاوتها و نگرش سیستمی و همتی عالی توسط مدیران مدارس عملی خواهد بود. در زمان کنونی موضوع هوش با معنویت گره خورده است، و به دلیل اینکه هوش معنوی با کاربرد عینی هوش ترکیب شده است، موضوع را مهم و بسیار چالشی کرده است. علاوه بر این هوش معنوی می تواند باعث شادکامی مدیران مدارس و در نهایت سرایت آن به معلم ها و دانش آموزان شود و بطور کلی برای برخورداری از نسلی ارزشمند در میان معلمها و دانش آموزان، متعهد به ارتقای هوش معنوی مدیران مدارس و مراکز آموزشی در سطوح مختلف تحصیلی هستیم که قطعا در گام اول تعهد سازمانی را به دنبال خواهد داشت. قابل ذکر است نگرش و معنایی که مدیران مدارس برای کار خود در نظر دارند باعث درصد بسیار بالایی از موفقیت و یا شکست برنامه های آموزشی می شود و این موفقیت مهم میسر نیست مگر با ارتقای سطح هوش معنوی در بین مدیران مدارس و مراکز آموزشی و در نهایت تسری آن به کل مدرسین و حتی دانش آموزان

کلیدواژه ها:

هوش ، هوش معنوی ، معنویت ، معلم ، دانش آموز