اثر بخشی آزمایشگاهی جمی فلوکساسین و سایر فلوروکینولون ها بر جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین عامل عفونت های چشمی

زمینه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس به عنوان یکی از شایع ترین باکتری های مسبب کراتیت و کونژونکتیویت شناختهشده است. این مطالعه با هدف تعیین حداقل غلظت مهاری و ارزیابی میزان مقاومت سویه های استافیلوکوکوس اورئوس به کینولون ها با تمرکز بر جمی فلوکساسین جدا شده از بیماران مبتلا به کونژونکتیویت و کراتیت انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی بر روی ۱۸۷بیمار دوماه ه-۶۱ ساله در طی سالهای ۱۳۹۹-۱۴۰۱ انجام شد. از تست های استاندارد میکروبیولوژیک فنونیپی و تشخیص مولکولی((PCR برای ردیابی جدایه های مقاوم به متی سلین((MRSA استافیلوکوکوس اورئوس استفاده شد. تعیین حساسیت دارویی به کینولون ها و حداقل غلظت مهاری آنها در محدوده -۰/۰۶۶۴ میکروگرم برمیلی لیتر با تکنیک میکرودایلوشن براثانجام شد.یافته ها: فراوانی جدایه های MRSA چشمی %۸۰)،(۵۲ به طور معناداری در فصل بهار ، جنس زن و رنج سنی ۱-۳۰ سال بیشتر بود(.(p< ۰/۰۵ در زمره جدایه های MRSA عامل کونژکتیویت، بیشترین مقاومت دارویی نسبت به سیپروفلوکساسین به میزان ۴۸/۶۴ درصد تایید شد. انوکساسین و افلوکساسن با نرخ ( ۱۷(۴۵%/۹۵ در رتبه های بعدی مقاومت قرار گرفتند. حداقل غلظت مهاری جمی فلوکساسین که رشد%۹۰ جدایه های MRSA حاصل از کونژکتیوتیت را مهار کرد(۰/۲۵ MIC۹۰= میکروگرم بر میلی لی تر) ۳۲ برابر کمتر از سیپروفلوکساسین بود..نتیجه گیری: استافیلوکوکوس اورئوس به عنوان شایعترین علل کونژکتیویت و کراتیت تحت تاثیر فصل و گروه سنی تایید شد. با توجه به پتانسیل ضد باکتریایی بالای جمی فلوکساسین در شزایط آزمایشگاهی نتایج این مطالعه می تواند در دردرمان عفونت های چشمی موثر باشد.

کلیدواژه ها:

استافیلوکوکوس اورئوس ، کونژکتیویت ، کراتیت ، کینولون ، مقاومت دارویی