اقتصاد بوم شناختی و حفاظت از اکوسیستم زمین

اقتصاد کنونی جهان، اکوسیستم ها و جوامع انسانی را در تنگنای بحرانی قرار داده است. سرمایه داری نولیبرال در پی حداکثر سازی سود، همه عناصر طبیعت را به کالا تبدیل کرده و آن را توجیه علمی می نماید. هدف اصلی مقاله حاضر، ارائه چارچوب مفهومی در اقتصاد اکولوژیک است. در معنای دقیق علمی، اقتصاد بوم شناختی به سیستم اقتصادی اطلاق می شود که با اصول اولیه اکولوژی و نیز "اصول سیستمی زندگی" هماهنگی دارد. اقتصاد بوم شناختی به معنای وسیع تر به تئوری و عمل اقتصادی اشاره دارد که اقتصاد را مسلط بر حوزه های طبیعت، جامعه و فرهنگ نمی بیند بلکه معتقد است که اقتصاد باید همراه و در درون طبیعت، جامعه و فرهنگ، فعال باشد. از نظر روش شناسی، چهار اصل اساسی برای اقتصاد بوم شناختی بر اساس نظریه سیستم های حیات و فلسفه ارگانیسم مشخص می شود. این چهار اصل عبارتند از سیستم های تودرتو، شبکه های خود مولد، سیستم های باز و تعاملات شناختی. پرسش اساسی آن است که چگونه می توان این اصول را برای طراحی یک سیستم اقتصادی اکولوژیکی که در سطوح فردی، اجتماعی و زیست محیطی تسهیل کننده زندگی است، به کار برد. تحقیق حاضر، اقتصاد بوم شناختی را به تئوری سیستم ها متصل می کنند که می تواند توجیه کننده ضرورت تحقیق باشد. یافته ها نشان می دهد که اقتصاد بوم شناختی باید به فعالیت هایی که رفاه انسان ها و غیرانسان ها و همچنین کل اکوسیستم ها را به حداکثر می رساند، اولویت بدهد و هدف اصلی آن باید خدمت به فرآیندهای زندگی در سیستم های اجتماعی و اکولوژیکی باشد.

کلیدواژه ها:

اقتصاد بوم شناختی ، نظریه سیستم ها ، شبکه های تو در تو ، فلسفه ارگانیسم