تحلیل حکمت عناصر و معماری مدرسه چهارباغ

مدرسه چهارباغ که مدرسه سلطانی و مدرسه مادرشاه نیز نامیده می شود، آخرین بنای تاریخی باشکوه دوران صفوی در اصفهان است که برای تدریس و تعلیم به طلاب علوم دینی در دوره شاه سلطان حسین، آخرین پادشاه صفوی، از سال ۱۱۱۶ تا ۱۱۲۶ هجری قمری ساخته شده است. مدرسه چهار باغ که به قول بسیاری از محققین هم مدرسه و هم مسجد بوده است، با ۸۵۰۰ متر مربع مساحت در ضلع شرقی خیابان چهارباغ قرار دارد. از سوی دیگر، حکمت مشاء توسط ارسطو پایه گذاری شد که ابن سینا مهم ترین نماینده آن در بستر فلسفه اسلامی به شمار می رود. در این نوشتار، با بهره گیری از روش کتابخانه ای و تحلیل کیفی، عناصر مدرسه چهار باغ در ارتباط با حکمت مشاء بررسی و تحلیل شود. نتایج این پژوهش نشان می دهد که مدرسه دینی چهار باغ یکی از زیباترین و باشکوه ترین بناهایی است که در دوره صفویه ساخته شده و مکانی برای تدریس طلاب و مشتاقان علوم دینی بوده است. از آنجا که در ایران نیز مشتاقان بسیاری برای یادگیری و به چالش کشیدن مکاتب ملل دیگر وجود داشته است، حکمت مشاء نیز توسط دانشمندان و فیلسوفان ایرانی مورد بررسی و تکامل قرار گرفته است. احداث این مدرسه در حقیقت تمثیلی برای تلاش انسان در راستای بازسازی زندگی پس از مرگ بر روی زمین است و کوششی برای رسیدن به بهشت آرمانی در این دنیا به شمار می رود. با توجه به اهمیت علم آموزی در دوران صفوی، احداث محل های متعدد تدریس علوم رایج بود و مدرسه چهارباغ یکی از سرآمدترین این مکان ها به لحاظ معماری و محل ساخت می باشد.

کلیدواژه ها:

مدرسه چهار باغ ، صفویه ، معماری اسلامی ، حکمت معماری