گوناگونی ریختی و بیوشیمیایی جمعیتهای Papaver pseudo-orientale Medw. در شمال غرب ایران
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 242
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IRSHS-23-2_003
تاریخ نمایه سازی: 8 بهمن 1401
چکیده مقاله:
گونهی خشخاش Papaver pseudo-orientale Medw. گیاهی شش گان، دارای ۴۲ کروموزوم و از تیره خشخاش است که در شمالغربی ایران و بخش شرقی ترکیه یافت می شود. در پژوهش حاضر، سه جمعیت از این گونه از سه رویشگاه (سولیک، گلشیخان و قطور) در استان آذربایجان غربی جمعآوری شدند و ویژگیهای ریختی، محتوای اسیدهای آمینه، اسیدهای چرب و تبائین آن ها مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که در درون هر سه جمعیت، طول دمبرگ دارای بیشترین تنوع بود. همچنین، ویژگی های فاصله میان دو لوب برگ و طول دمبرگ دارای بیشترین ضریب گوناگونی میان جمعیتها بودند. در هر سه جمعیت کپسول در مقایسه با سایر اندامهای مورد مطالعه، بالاترین مقدار تبائین را به خود اختصاص داد و جمعیت گلشیخان بیشترین مقدار تبایین در کپسول را داشت. همچنین، جمعیت گلشیخان از لحاظ داشتن مقدار تبائین در ریشه خود نسبت به دو جمعیت دیگر برتری داشت. بیشترین مقدار کل اسید آمینههای اندازهگیری شده در ساقه و برگ به ترتیب در جمعیت گلشیخان و جمعیت سولیک مشاهده شد. نتایج این پژوهش میتواند برای برنامههای اصلاحی این گونه ارزشمند به کار برده شده و در راستای اهلی سازی این گیاه آلکالوئیددار مورد استفاده قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عبدالرضا نعمت الهی
Shiraz University
فاطمه روف فرد
Shiraz University
محمد جمال سحرخیز
Shiraz University
احمدرضا خسروی
Shiraz University
غلامرضا کاووسی
Shiraz University
اکبر کرمی
Shiraz University
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :