تاثیر فضای باز مجتمع های مسکونی در ارتقای حس تعلق مکان در ساکنین

ارتباط با طبیعت و فضای باز عاملی تاثیرگذار در ایجاد یک فضا با ویژگیهای حسی و عملکردی برای ساکنان است که میتواند بستر شکل گیری تعاملات اجتماعی و سلامت جسم و روح آنها باشد این حس عامل مهمی در شکل گیری حس تعلق به مکان بوده و در نهایت موجب ارتقای کیفیت محیط میشود با توجه به اهمیت خانه و مسکن برای افراد کیفیت محیطی خانه و حس رضایت که منجر به حس تعلق به خانه شود بسیار حائز اهمیت است. جدایی فضای سکونت از زمین و استقرار در ارتفاع مشکل کمبود زمین در شهرهای بزرگ را برطرف میکند؛ اما سبب جدایی انسان از زمین و طبیعت میشود. در این راستا در این پژوهش با کمک مطالعات کتابخانه ای و بررسی پژوهشهای پیشین به بررسی تاثیر وجود فضای باز در مجتمع های مسکونی پرداخته شده است. امروزه نگاه غالب افراد ساکن در مجموعه های مسکونی به فضای زندگی خود نگاهی غریبه و عاری از تعلق و دلبستگی به آن است که میتوان با ایجاد فضاهای سبز در مجتمع و همچنین بردن حیاطهای نیمه خصوصی به طبقات موجب تقویت حس تعلق خاطر در ساکنین مجتمع های مسکونی شد.