حفظ معماری سنتی راهکاری بر ارتقای پایداری اجتماعی-فرهنگی شهرهای تاریخی ایران

مطالعات صورت گرفته در سنجش شاخصهای پایداری در شهرهای ایران نشان دهنده وضعیت نامطلوب این شهرها از منظر پایداری است. یکی از ریشه های این موضوع را میتوان در گسست فرهنگی و تغییرات شکلی معنایی و کارکردی که ارمغان سبک زندگی رایج در دوران معاصر است .برشمارد. این موضوع سبب شده تا بازخوانی مبانی فرهنگی و اندیشیدن به پایداری الگوهای معماری به چالش مهم شهرهای تاریخی بدل شود در حالی که معماری و بافت سنتی شهرهای تاریخی خود میتواند به عنوان روایت هویت و تاریخ این شهرها ایفای نقش کند و علاوه بر آن شاخصهای پایداری اجتماعی و فرهنگی را ارتفا .بخشد در این پژوهش با مرور ادبیات پایداری به ویژه در زمینه های فرهنگی و اجتماعی سعی شده تا تطابق دستاوردهای احیا و باززنده سازی میراث معماری با توسعه پایدار به ویژه پایداری اجتماعی فرهنگی در شهرهای تاریخی بررسی گردد نتایج گویای آن است که احیا و باززنده سازی بافت و معماری سنتی از طریق حفظ میرا یراث فرهنگی و هویت ملی جلب مشارکت جمعی و پاسداشت هویت و غرور ملی میتواند منجر به پایداری فرهنگی و اجتماعی شهرهای تاریخی شود.