سوء استفاده از حق در قراردادهای خارجی

حسن نیت به عنوان یکی از معیارها و ابزارهای کشف قصد واقعی با نوعی متعاقدین و همچنین احراز شروطو تعهدات ضمنی آنان قلمداد شده است، تردیدی در پذیرش اصل تفسیر قرارداد بر اساس حسن نیت وجودندارد. در قراردادهای تجاری بین المللی این پرسش مطرح می شود که آیا رعایت حسن نیت یا عدم سوءاستفاده از حق به وسیله متعاقدین مفروض است و شخصی که مدعی عدم رعایت آن است باید خلف آن رااثبات نماید یا اینکه بار اتبات با متعهد است و ایشان باید با قرائن و شواهد و معیارهای عینی ثابت کند کهبه تکلیف قراردادی خود مبنی بر رعایت حسن نیت عمل نموده است؟. در کنوانسیون ها و اسناد بین المللیپاسخ این سوال به نحو صریح و روشن بیان نگردیده است، اما با در نظر گرفتن اصول و قواعد حاکم برقراردادها می توان گفت: حسن نیت یک تکلیف قراردادی و جزء لینفک تعهدات متعاقدین است و بنایعرفی و ظاهر حال معاملات اقتضا می نماید که رعایت این تعهد، قراردادی را مفروض تلقی نمائیم. با اینتوصیف، شخصی که مدعی عدم رعایت عدم سوء استفاده از حق در یک قرارداد تجاری بین المللی است باید.با معیارهای ملموس و عینی، این امر را اثبات نماید

کلیدواژه ها:

حسن نیت ، قرارداد ، سوء استفاده ، حق ، بین المللی