تاثیر تمرینات پیلاتس بر روی برخی عوامل فیزیولوژیکی و آمادگی جسمانی زنان غیر ورزشکار دارای اضافه وزن

مقدمه: پیلاتس یکی از روش های تمرینی جدید است که به نظر می رسد در کاهش وزن و در نتیجه کاهش بیماری های قلبی- عروقی و همچنین کاهش پرفشاری خون موثر باشد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر تمرینات پیلاتس بر برخی عوامل فیزیولوژیکی و آمادگی جسمانی زنان غیر ورزشکار دارای اضافه وزن بود.مواد و روش ها: آزمودنی های این تحقیق نیمه تجربی، ۳۰ نفر از دانشجویان دختر غیر ورزشکار دارای اضافه وزن با میانگین شاخص توده بدنی (۸۴/۱ ± ۲۵/۲۶ کیلوگرم بر متر مربع) بودند که به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی به مدت ۸ هفته، ۳ جلسه در هفته و هر جلسه یک ساعت در تمرینات پیلاتس شرکت کردند. گروه شاهد تمرین خاصی را انجام ندادند و به همان روند قبل از تحقیق خود ادامه دادند. قبل و بعد از دوره تمرینی ویژگی هایی شامل: وزن، شاخص توده بدنی، درصد چربی (ضخامت چربی زیر پوستی ۴ ناحیه: سه سر بازو، شکم، فوق خاصره، ران)، توده چربی، توده بدون چربی، محیط کمر، توان هوازی، فشارخون سیستول و دیاستول در زمان استراحت، قدرت دست برتر، استقامت عضلانی شکم و انعطاف پذیری (بشین و برس و خیزتنه) اندازه گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و روش های آماری ANCOVA و آزمون Dependent t-test استفاده شد.یافته ها: درصد چربی، توده چربی بدن و محیط کمر در گروه تجربی پس از دوره تمرینی به طور معنی داری کاهش یافته بود (۰۵/۰ > P). همچنین توان هوازی، استقامت عضلات شکم، انعطاف پذیری (بشین و برس و خیزتنه) و قدرت دست برتر گروه تجربی به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (۰۵/۰ > P). وزن کل بدن، شاخص توده بدنی، توده بدون چربی و فشارخون سیستول و دیاستول گروه تجربی تفاوت معنی داری را نسبت به گروه شاهد نشان نداد (۰۵/۰ < P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، به نظر می رسد که انجام تمرینات پیلاتس به مدت ۸ هفته، ۳ جلسه در هفته و هر جلسه یک ساعت، می تواند باعث کاهش درصد چربی، توده چربی و محیط کمر و بهبود ویژگی هایی نظیر انعطاف پذیری، قدرت دست، استقامت عضلانی ناحیه شکم و توان هوازی شود.کلید واژه ها: تمرینات پیلاتس، عوامل فیزیولوژیک، ترکیب بدنی، آمادگی جسمانی، زنان غیر ورزشکار