بررسی تاثیر ترکیب تکنیک های واقعیت مجازی و حرکت درمانی همراه با محدودیت بر عملکرد اندام فوقانی کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پارزی

مقدمه: فلج مغزی همی پارزی، آسیب بیشتر یک سمت بدن در نتیجه اختلالی غیر پیش رونده در مغز نابالغ است. هدف این مطالعه تعیین تاثیر ترکیب دو روش درمانی واقعیت مجازی و حرکت درمانی همراه با محدودیت بر عملکرد اندام فوقانی کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پارزی بود.مواد و روش ها: تعداد ۳۲ کودک فلج مغزی همی پارزی از جامعه در دسترس شهر اهواز در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یک سویه کور، در ۴ گروه ۸ نفره بررسی شدند (گروه واقعیت مجازی، گروه حرکت درمانی همراه با محدودیت، گروه ترکیبی و گروه شاهد). برنامه درمانی شامل جلسات ۵/۱ ساعته، یک روز در میان و به مدت ۴ هفته بود. ارزیابی توسط ابزار کفایت حرکتی برواینینکس- اوزرتسکی و فعالیت حرکتی کودکان، قبل، بعد و ۳ ماه پس از اتمام مداخلات صورت گرفت. از نرم افزار ۱۶SPSS جهت انتخاب تصادفی نمونه ها و همچنین تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس در تکرار مشاهدات در سطح معنی داری ۰۵/۰ استفاده گردید.یافته ها: آنالیز اطلاعات ابزارهای ارزیابی حاکی از اختلاف معنی دار آماری در گروه ترکیبی نسبت به گروه های مجزای درمانی و شاهد بود (۰۱/۰ P <) (ابزار کفایت حرکتی Bruininks–Oseretsky: تغییر میانگین سرعت و مهارت از ۰۸/۰ ± ۱۵/۰ به ۳۳/۰ ± ۸۹/۱ در جلسه پس از درمان بود). آنالیز اطلاعات جلسه پی گیری ارزیابی نیز حاکی از عدم وجود تفاوت معنی دار آماری بین جلسات پس از درمان و پی گیری در هر ۴ گروه مطالعه بود (۳۲/۰ = P). نتیجه گیری: تلفیق ۲ روش درمانی واقعیت مجازی و حرکت درمانی همراه با محدودیت به دلیل کسب مزایای مثبت هر دو روش و اجرای آن ها در قالب یک برنامه درمانی، می تواند سبب بهبودی بیشتری در عملکرد اندام فوقانی کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پارزی گردد.کلید واژه ها: تکنولوژی واقعیت مجازی،حرکت درمانی همراه با محدودیت، عملکرد اندام فوقانی، فلج مغزی همی پارزی