مقایسه میزان استفاده از دو استراتژی کل خوانی و خواندن آوایی در دانش آموزان با افت شنوایی شدید تا عمیق پایه دوم و سوم دبستان شهر اهواز

مقدمه: بسیاری از کودکان و نوجوانانی که با مشکل شنوایی متولد شده اند یا در ماه های ابتدایی تولد دچار آسیب های شنوایی می شوند در آینده مشکلات خواندن و نوشتن را تجربه می کنند. هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه میزان استفاده از دو شیوه خواندن آوایی و کل خوانی کودکان با افت شنوایی در شهر اهواز بود تا بتواند مقدمه ای برای پیشرفت بهتر و صحیح تر این کودکان در زمینه خواندن باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بود که بر روی ۳۵ دانش آموز افت شنوای شدید تا عمیق پایه دوم (تعداد = ۲۳ نفر) و سوم (تعداد = ۱۲ نفر) دبستان از مدارس مخصوص کودکان افت شنوا انجام شد. کل نمونه های مورد بررسی در طول ۳ ماهه اول سال تحصیلی ۹۱-۱۳۹۰ مورد بررسی قرار گرفتند. جهت انجام این مطالعه، ۲ خرده آزمون خواندن کلمات بی قاعده و خواندن ناکلمه از آزمون تشخیصی خواندن شیرازی- نیلی پور (۱۳۸۴) استفاده گردید. یافته ها: دانش آموزان پایه دوم دبستان در مهارت کل خوانی نسبت به آوایی بهتر عمل کردند و دانش آموزان پایه سوم دبستان در مهارت خواندن آوایی بهتر از پایه دوم عمل کردند، ولی یافته های به دست آمده از لحاظ آماری معنی دار نبود (۰۵/۰ ³ P). نتیجه گیری: با استفاده از نتایج این مطالعه می توان دریافت که پیشرفت مهارت های خواندن در کودکان افت شنوا نیز مانند کودکان طبیعی سیر تدریجی دارد. کودکان در ابتدای آموزش خواندن، بیشتر از کل خوانی استفاده می کنند و با افزایش سن و دانش سوادآموزی، مهارت های خواندن به هر دو شیوه در این کودکان پیشرفت می کند. کلید واژه ها: دانش آموزان با افت شنوایی، کل خوانی، خواندن آوایی