تجارب افراد با فلج مغزی از توانبخشی: بررسی مروری

مقدمه: فلج مغزی یک ناهنجاری غیرپیشرونده در مغز در حال رشد است، که نیازمند خدمات وسیع توانبخشی به صورت طولانی مدت می باشند. تجربه از درمان، قسمت عمده ای از تجارب این افراد را تشکیل می دهد. درک تجارب افراد با فلج مغزی از خدمات توانبخشی، در بهبود نگرش ارایه دهندگان این خدمات از اهمیت خاصی برخوردار است. مواد و روش ها: این مطالعه یک پژوهش مروری است. برای یافتن مطالعات کمی و کیفی مرتبط با هدف پژوهش، جست وجو در پایگاه های انگلیسی GoogleScholar، PubMed، Medline، Eric، Psychinfo، OVID، Cochrane library، CINAHL، Web of Knowledge، PEDRO، OTseeker، Rehabdata، Rehadatو پایگاه های فارسی SID، Iranmedex، Noormags، Medlib،Magiran وIrandocدر بازه زمانی سال های ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۲ انجام گرفت و در نهایت ۱۵ مطالعه (۱۳ مطالعه کیفی و ۲ مطالعه کمی نظرسنجی) مرتبط یافت شد. یافته ها: با بررسی مطالعات یافت شده، دو درونمایه اصلی شامل «تجارب درک شده از درمان» با زیردرونمایه های احساسات جسمانی و روانشناختی از درمان؛ محیط درمان و وسایل مورد استفاده؛ لذت، انگیزه، معناداری و هدف در درمان؛ امنیت؛ درمان مراجع محور؛ درمان های رایج و غیررایج؛ نقش اطرافیان فرد در تجربه از درمان و سیستم درمانی؛ و همچنین «تجارب ناشی از اثرات درمان» با زیردرونمایه های برآیند جسمانی درمان؛ برآیند روانشناختی درمان و اثربخشی درمان بر جنبه های مختلف زندگی به دست آمد. نتیجه گیری: درمانگران و محققین نیازمند توجه به رضایتمندی در تجارب درک شده از درمان و تجارب ناشی از اثرات درمان در افراد با فلج مغزی هستند. تحقیقات بیشتری به منظور تبیین تجارب افراد با فلج مغزی از خدمات ارائه شده ضروری به نظر می رسد.