زمان بندی و شدت فعالیت عضلات شانه در حرکت پرتاب توپ هندبال در افراد بیمار دارای سندرم شانه و افراد سالم

مقدمه: آسیب شانه در ورزشکاران هندبال و سایر ورزش هایی که در آن ها پرتاب بالای سر وجود دارد، بسیار شایع است. عملکرد ضعیف یا نامناسب عضلات شانه، با بروز آسیب مرتبط است. هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین زمان بندی و شدت فعالیت عضلات شانه در پرتاب توپ هندبال در افراد مبتلا به سندرم درد شانه و افراد سالم بود.مواد و روش ها: زمان شروع فعالیت و شدت فعالیت عضلات ذوزنقه فوقانی، فوق خاری، دلتوئید میانی، خلفی، قدامی، سینه ای بزرگ، پشتی بزرگ و سه سر بازویی هنگام پرتاب پنالتی سریع توپ هندبال از بالای سر اندازه گیری شدند. همچنین، مقایسه بین گروهی با استفاده از آزمون Multivariate ANOVA در سطح معنی داری ۰۵۰/۰ > P انجام شد.یافته ها: در گروه سالم، شدت فعالیت عضلات ذوزنقه فوقانی و پشتی بزرگ، به ترتیب حدود ۷۴/۵۰ و ۴۲/۴۳ درصد بیشتر از آن در گروه بیمار بود، اما شدت فعالیت عضله دلتوئید میانی در افراد سالم، ۰۵/۳۸ درصد کمتر از بیماران بود. در افراد سالم، عضله فوق خاری، ۵/۲۳ میلی ثانیه زودتر از زمان شروع به حرکت پرتاب و عضله سه سر حدود ۵/۱۸ میلی ثانیه دیرتر از زمان شروع حرکت پرتاب، فعال شدند. در گروه بیماران نیز عضله فوق خاری زودترین (حدود ۱۱ میلی ثانیه) و عضله سه سر با تاخیر (حدود ۱۶/۲۲ میلی ثانیه) فعالیت خود را آغاز نمودند.نتیجه گیری: هماهنگی عضلات شانه از نظر شدت فعالیت عضلانی و زمان شروع به فعالیت در افراد بیمار در حین پرتاب دچار اختلال می شود. از این رو، برنامه های تقویتی و کششی بدن سازی به منظور کاهش خطر ابتلا به سندرم درد شانه، به ورزشکاران توصیه می شود. همچنین، برنامه توان بخشی علاوه بر مهار درد، می تواند در اصلاح الگوی فعالیت عضلات ذوزنقه فوقانی، فوق خاری، پشتی بزرگ و دلتوئید در مراکز توان بخشی تمرکز یابد.

کلیدواژه ها:

سندرم درد شانه ، الکترومایوگرافی ، ، شانه ، عضله