تاثیر تحریک مستقیم جمجمه ای و تمرینات منتخب حرکتی بر مهارت های حرکتی ظریف در کودکان با اختلال طیف اتیسم

مقدمه: تحریک مستقیم جمجمه ای، یک تکنیک غیر تهاجمی است که یادگیری و اجرای حرکتی را تعدیل می کند. مطالعات پیشین نشان داده اند که تحریک مستقیم جمجمه ای بر روی قشر حرکتی اولیه، می تواند تقویت مهارت های حرکتی مختلف در آزمودنی های سالم را تسهیل کند؛ به خصوص زمانی که به صورت ترکیبی با تمرینات هدفمند انجام شود، اما تاثیر آن بر بهبود مهارت های حرکتی در اختلال اتیسم ناشناخته مانده است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر تحریک آندی و تمرینات منتخب حرکتی بر مهارت های حرکتی ظریف در کودکان با اختلال طیف اتیسم بود.مواد و روش ها: روش پژوهش، آزمایشی بود و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد استفاده شد. به این منظور، ۱۸ کودک ۱۴-۶ ساله با اختلال طیف اتیسم با روش نمونه گیری در دسترس و با توجه به ملاک های ورود به پژوهش انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مورد و شاهد گمارده شدند. ۹ آزمودنی، تمرینات حرکتی را بعد از تحریک مغزی به منظور بهبود مهارت های حرکتی ظریف انجام دادند. ۹ آزمودنی دیگر، در جلسات تمرینات حرکتی به طور مشابهی شرکت کردند؛ با این تفاوت که تحریک مغزی فقط برای ۲۰ ثانیه اول اعمال می شد (گروه Sham). مهارت های حرکتی ظریف در قبل از مداخله و پس از ۱۰ جلسه (بعد از مداخله) مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: تحریک آندی و تمرینات حرکتی، تاثیر معنی داری بر بهبود مهارت های حرکتی ظریف در کودکان مبتلا به اتیسم دارد (۰۵۰/۰ > P).نتیجه گیری: تحریک مغزی، می تواند مکمل سودمندی برای تمرینات حرکتی در کودکان اتیستیک باشد. اگر چه برای قطعیت یافته ها، به پژوهش هایی در گروه های بزرگ تر کودکان با سطوح مختلف علایم اتیسم و همچنین، قطب تحریکی متفاوت به منظور ارزیابی استفاده عملکردی از تحریک غیر تهاجمی مغزی نیاز است.

کلیدواژه ها:

تحریک مستقیم جمجمه ای ، تمرینات حرکتی ، مهارت های حرکتی ظریف ، اختلال طیف اتیسم