تلفیق تکنیکها و فنآوریهای نوین در ارزیابی تناسب اکولوژیکی اراضی برای کاربری های کشاورزی

اهداف: کشاورزی نقش مهمی در توسعه پایدار ایفا می کند. تخصیصبهینهکاربری ها ودستیابیبهتوسعهپایداریکیاز اهدافاصلیبرنامه ریزان بخش کشاورزی است. هدف از این مطالعه تحلیل مطلوبیت سرزمین برای کاربری های کشاورزی براساس معیارهای اکولوژیک با تلفیق تکنیک­ها و تکنولوژی­های نوین است.   مواد و روش­ها: معیارهای اکولوژیک موثر بر کاربری های کشاورزی با بررسی منابع و نظر متخصصان، انتخاب شدند. نقشه­های زیر­معیارها با روش های مختلف و با کمک سامانه اطلاعات جغرافیایی تهیه شدند. برای وزن دهی به معیارها و زیر­معیارها از مقایسه زوجی در قالب فرایند تحلیل سلسله مراتبی استفاده شد. ترکیب نقشه ها جهت ارزیابی تناسب با روش ترکیب خطی-وزنی صورت گرفت.   یافته­ها: نتایج نشان می دهد که مهم­ترین معیارها برای ارزیابی تناسب اکولوژیک منطقه برای کاربری­های کشاورزی به­ترتیب بارندگی، دما، دبی آب و شیب می­باشند. همچنین یافته­ها نشان می­دهد که بیشتر سطح منطقه (۶۵%) در طبقه مناسب برای کاربری­های کشاورزی قرار دارد اما نقشه تناسب و کاربری فعلی فقط در ۷۱% از سطح منطقه تطابق دارند.   نتیجه­گیری: این مطالعه بر تلفیق سامانه اطلاعات مکانی، تحلیل سلسله مراتبی، ترکیب خطی-وزنی و سنجش از دور به­عنوان چهارچوب و روشی کارآمد در ارزیابی چندمعیاره تناسب اراضی برای کاربری­های کشاورزی در راستای توسعه پایدار تاکید می­کند و یک راهنمای منطقه­ای مهم و مفید جهت شناسایی مناطق مناسب برای توسعه، برنامه­ریزی و مدیریت کاربری­های کشاورزی می­باشد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی چند معیاره ، تحلیل سلسله مراتبی ، توسعه پایدار ، سامانه اطلاعات مکانی ، کاربری فعلی