پهنه بندی سطوح مناسب تغذیه ی مصنوعی آبخوان های دشت سبزاب و گتوند با استفاده از مدل فازی و تطبیق آن با مخروطه افکنه های منطقه

چکیده مخروط افکنه­­ها از عوارض متنوع ژئومورفولوژیکی است که به دلیل تخلخل زیاد از جنبه­ی تشکیل و تغذیه­ ی طبیعی سفره­های آب زیرزمینی اهمیت فراوانی دارند و گسترش تمدن­ ها و مناطق مسکونی را در حاشیه­ی خود با بهره­ برداری از این منابع آبی به وسیله­ ی حفر قنات و چاه به دنبال داشته است. از سوی دیگر برداشت بی­رویه از این سفره­ های آب زیرزمینی، باعث افت شدید سطح آب زیرزمینی شده است. تغذیه­ ی مصنوعی آبخوان­ ها به روش پخش سیلاب راهکاری است که با آن می­توان سطح ایستابی آب زیرزمینی را افزایش و روند افت سطح آن را کاهش داد. در این پژوهش با تلفیق سیستم اطلاعات جغرافیایی و مدل فازی، مناسب­ترین عرصه­های تغذیه­ی مصنوعی در دشت سبزاب و گتوند شناسایی و میزان انطباق آنها با مخروطه­افکنه­ ها مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، ابتدا نقشه­ ی عوامل موثر در تغذیه­ی مصنوعی شامل- شیب، نفوذپذیری، هدایت الکتریکی، ضخامت آبرفت، قابلیت انتقال، تراکم زهکشی - در محیط GIS آماده­سازی و با استفاده از تابع عضویت خطی فازی شده و با استفاده از عملگرهای اشتراک، جمع، ضرب و گاما با همدیگر تلفیق و نقشه­ ی نهایی تهیه گردید. نتایج این تحقیق نشان داد، اراضی منطقه در چهار طبقه تناسب بالا تا نامناسب از جهت تغذیه­ ی مصنوعی به روش پخش سیلاب هستند و مناطق با تناسب بالا غالبا در پایین­دست سازند زمین­شناسی کنگلومرای بختیاری بوده و سطح مخروط­افکنه دارای انطباق متوسط ۸۳ درصدی در عملگرهای مختلف فازی با طبقات تناسب بالا جهت تغذیه ­ی مصنوعی می­باشد که نشان­دهنده­ی اهمیت این لندفرم ژئومورفولوژی از جهت تغذیه­ ی مصنوعی سفره­ی آب زیرزمینی می­باشد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: مخروط افکنه ، تغذیه ی مصنوعی ، دشت گتوند و سبزاب ، مدل فازی