تبیین رویکرد کارآفرینی در توسعه نواحی روستایی

روستا به عنوان بخش بزرگی از نظام اجتماعی و جمعیتی کشور دارای عوامل و منابع ارزشمندی اعم از عوامل انسانی و منابع طبیعی و اقتصادی است که به عنوان ذخایر استراتژیک کشور نقش مهمی در پیشرفت جامعه ایفا می کنند. در برنامه های متعدد توسعه بخش کشاورزی نقش مرکزی را در ارائه فرصت های اشتغال روستایی داشته است. صنعتی و علمی شدن کشاورزی در کشور بهره وری منابع تولید روستائیان را افزایش داده است اما صنعتی شدن در درازمدت نیاز به نیروی انسانی را کم تر کرده است و این روند خود به خود باعث افزایش بیکاری و کاهش درآمد روستائیان می شود، به این جهت یکی از استراتژی های اصلی در مناطق روستایی حرکت به سمت کسب و کارهای غیرکشاورزی است. با این حال طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت روستایی کشور ۲۶ درصد کل جمعیت را شامل می شوند که نسبت جمعیت نقاط روستایی نسبت به مناطق شهری حدود ۳ درصد کاهش یافته است. لذا رفع معضلات این قشر عظیم تنها از طریق برنامه ریزی آگاهانه و بازتعریف زیرساخت های توسعه روستایی و اشتغال زایی مولد امکان پذیر است. از این رو تضمین و تداوم حیات و بقای روستا نیازمند یافتن راه حل ها و روش های جدید مقابله با مشکلات می باشد که به نوآوری و ابداع، خلق محصولات و روش های جدید بستگی زیادی دارد. در این میان گمان می رود کارآفرینی روستایی با شناسایی فرصت های جدید و نوآوری در استفاده از منابع و فرصت های موجود، زمینه را برای رشد و شکوفایی فرصت های موجود، فراهم نمود و نقش موثری در بهبود وضع اقتصادی و معیشتی روستاها داشته باشد. به عبارتی، توسعه روستاها در مقایسه با گذشته پیوند گسترده تری با کارآفرینی دارد. به علاوه، ایجاد اشتغال، رفاه، ثروت و شناخت فرصت های شغلی مناسب از مهم ترین دستاوردهای کارآفرینی در توسعه کشورها است.

کلیدواژه ها:

کارآفرینی ، فرصت های شغلی ، توسعه روستایی ، مناطق روستایی