اثرات اجرای تداومی و تناوبی دراز مدت بر مقادیر سرمی آنزیم های کبدی در دوندگان نخبه

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 193

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCNAS01_075

تاریخ نمایه سازی: 30 دی 1401

چکیده مقاله:

آنزیم های اسپارتات آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و الانین آمینوترانسفراز به عنوان مهم ترین شاخص های سلامت عملکرد کبدی به شمار می روند. انجام فعالیت های سنگین، احتمالا موجب آسیب غشای سلول های کبدی شده و در نتیجه این اسیب ها رهایی آنزیم های به درون جریان خون زیاد می شود. هدف ازانجام تحقیق حاضر، مقایسه غلظت آنزیم های کبدی پس از اجرای تمرینات درازمدت تداومی و تناوبی است. پژوهش نیمه تجربی و کاربردی حاضر با هدف مقایسه اثرات اجرای دراز مدت تمرینات تداومی و تناوبی بر مقادیر سرمی آنزیم های کبدی اسپارتات آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و آلانین آمینوترانسفراز دردوندگان نخبه شرکت کننده در مسابقات قهرمانی کشور به صورت میدانی و آزمایشگاهی اجرا شد تعداد ۳۰ نفر از ورزشکاران نخبه رشته دو و میدانی که در مسابقات قهرمانی کشور کشرکت کرده بودند با میاگین قد ۵/۵±۱۷۶/۰۰، وزن ۷/۵±۶۶/۵ و سن ۲/۰۰±۲/۰۰ انتخاب، و بر اساس نوع و ماهیت تمرینات تخصصی دو و میدانی به دو گروه مساوی تمرینات تداومی شامل دوهای ۱۵۰۰،۳۰۰۰،۵۰۰۰ متر و تمرینات تناوبی شامل دوهای ۸۰۰،۴۰۰،۲۰۰،۱۰۰ و اجرای پرش ها (سه گام، طول و پرش با مانع) تقسیم شدند. مقادیر سرمی آنزیم های کبدی بااستفاده از تکنیک های آزمایشگاهی، پس از ۹ تا ۱۲ ساعت ناشتایی و در فاصله ساعات ۷ الی ۸ صبح در محل آزمایشگاه تشخیص پزشکی انجام شد. با توجه به طبیعی نبودن داده ها، برای آزمون فرضیه های تحقیق از روش غیر پارامتریک یومن ویتنی در سطح ۰/۰۵ استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد که مقدار آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز در گروه تمرینات تناوبی ۸/۰۰±۳۲/۰۰ بالاتر از تمرینات تداومی ۱۵/۰۱±۳۱/۰۰ بود که این تفاوت معنی دار بود U=۹۶/۰۰، N۱=N۲=۱۵ ، P=۰/۰۰۱ مقدار آنزیم آلانین آمینوترانسفراز در گروه تمرینات تناوبی ۱۵/۰۰±۳۱/۰۰ بالاتر از گروه تمرین تداومی ۱۳/۰۰±۲۵/۰۰ بود که این تفاوت معنی دار بود. U=۷۴/۰۰,N۱=N۲=۱۵,P=۰/۰۰۱ مقدار آنزیم آلکالین فسفاتاز نیز در گروه تمرینات تناوبی ۴۰/۰۰±۱۹۸/۰۰ نسبت به تمرینات تداومی ۱۲/۰۰±۲۸۰/۰۰ بالاتر بود که بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود داشت (فرمول در متن اصلی مقاله) نتایج نشان داد که اجرای تمرینات تناوبی و تداومی باعث افزایش انزیم های کبدی می شود. این افزایش در گروه تمرین تناوبی بیشتر بود که نشان دهنده آسیب های کبدی بیشتر پس از اجرای این نوع از تمرینات است.

نویسندگان

زهرا ملکیان

دبیر تربیت بدنی، آموزش و پرورش شهرستان دامغان سمنان ایران

طاهره باقرپور

استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی واحد دامغان دانشگاه آزاد اسلامی دامغان سمنان ایران

نعمت الله نعمتی

دانشیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی واحد دامغان دانشگاه آزاد اسلامی دامغان ایران

اردشیر ظفری

استادیار فیزیولوژی ورزش، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشکده علوم انسانی و هنر، واحد زنجان دانشگاه آزد اسلامی زنجان ایران