تاثیر مصرف مکمل کافئین بر برخی شاخص های آمادگی جسمانی در مردان اندام پرور شهرستان دامغان

کافئین مکمل مورد استفاده اغلب ورزشکاران در رشته های مختلف است که به منظور افزایش عملکرد، اشکال مختلفکافئین را مصرف می کنند. هرچند اثرات مصرف کافئین بر عملکرد استقامتی واضح است؛ اما تحقیقات اندک و متناقضیبر قابلیت نیروزایی کافئین و اثرات آن بر فاکتورهای عملکرد ماهیچه ای شامل قدرت عضلانی، استقامت عضلانی،توان عضلانی و سرعت عکس العمل به عنوان شاخص های آمادگی جسمانی صورت گرفته است.پژوهش نیمه تجربی حاضر با طرح پژوهشی متقاطع یک سو کور و با هدف تعیین اثرات مصرف حاد شش میلی گرمبر کیلوگرم وزن بدن مکمل کافئین برفاکتورهای عملکرد عضلانی شامل قدرت, استقامت و توان عضلانی و سرعتعکس العمل در مردان داوطلب در دسترس ( ۱۵ نفر) شرکت کننده در تمرینات مقاومتی – قدرتی پرورش اندام شهرستاندامغان که حداقل یک سال سابقه فعالیت (متصل به زمان این تحقیق) در این رشته را داشتند؛ انجام شد. آزمودنی ها درتمام جلسات تمرینی، ابتدا به مدت پنج دقیقه به گرم کردن و حرکات کششی پرداختند و سپس در آزمون های یک تکراربیشینه پرس پا جهت سنجش قدرت عضلانی، تکرار تا واماندگی حرکت پرس پا با ۷۰ درصد یک تکرار بیشینه جهتسنجش استقامت عضلانی، آزمون پرش سارجنت جهت سنجش توان عضلانی و آزمون نلسون جهت سنجش زمانعکس العمل شرکت کردند. در پایان جلسات نیز به مدت پنج دقیقه تمرینات سرد کردن شامل حرکات کششی و راه رفتنانجام شد . پس از مصرف کافئین یا دارونما (پودر نشاسته) که به صورت کپسول تهیه شده بود، مدت زمان ۴۵ دقیقهبه منظور به حداکثر رسیدن غلظت کافئین در خون، بدون فعالیت روی صندلی نشستند. طرح تحقیق به صورت متقاطع و در سه حالت کنترل n=۱۵ دارونما n=۱۵ و گروه تجربی با مصرف کافئین n=۱۵ با فاصله یک هفته انجام گرفت. از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی جهت تعیین تفاوت های بین حالت های کنترل، دارونما و کافئین در سطح معنی داری p<۰/۰۵ استفاده شد. اختلاف معنیداری بین متغیرهای قدرت عضلانی و استقامت عضلانی متعاقب مصرف کافئین در بین گروه ها مشاهدهشد. اختلاف معنی داری بین متغیرهای توان عضلانی و سرعت عکس العمل مشاهده نشد. اختلاف میانگین متغیر قدرتعضلانی بین گروه های کافئین با دارونما P=۰.۰۲۲ و کافئین با کنترل P=۰.۰۰۵ معنی داری بود. اختلاف میانگین متغیر استقامت عضلانی تنها بین گروه های کافئین با کنترل P=۰.۰۱۲ معنی د اری بود. مصرف شش میلی گرم مکمل کافئین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن باعث تغییر و افزایش قدرت و استقامت عضلانیشد؛ ولی افزایشی در توان انفجاری و سرعت عکس العمل مشاهده نگردید.

کلیدواژه ها:

کافئین ، فاکتورهای عملکرد عضلانی ، تمرینات قدرتی ، شاخص های آمادگی جسمانی