بررسی فضاهای عمومی بوستان دانشجو شهر دامغان براساس توانمندی های معلولین و توان خواهان با رویکرد ورزش جانبازان و معلولین

از جمله ملزومات رشد و توسعه جوامع، ایجاد بسترهای فضایی و کالبدی مناسب جهت استفاده همه اقشار جامعه از خدمات و امکانات عمومی، به منظور تحرک و جابجایی بهتر و دسترسی آن تر در سطح شهر است. پارک ها و بوستان ها تفرجگاهی برای شهروندان محسوب می شوند تا ساعاتی به دوراز هیاهوی شهری در محیطی سبز و آکنده از گل و درخت،؛ روح و روان خویشتن را تسکین دهند. در این میان نبود امکانات و تسهیلات مورد نیاز معلولان، استفاده ازاین اماکن را برای آن ها محدوده و یا حتی خانه نشین کرده است و موضوع مناسب سازی معابر عمومی و نقاط مختلف شهر برای تردد آسان گروه های توان یاب همواره یکی از مهم ترین مسائل اجتماعی و مدیریت شهری محسوب می شود: شهروندانی که به دلایل مختلف از جمله معلولیت، جانبازی، سالمندی و غیره برای انجام امور روزانه خود و حضور درسطح جامعه، نیاز به شرایط خاصی به ویژه برای عبور و مرور در معابر، فضاهای عمومی، حمل و نقل عمومی و غیره دارند. مکان هایی مانند پارک ها و بوستان ها که یکی از نقاط کلیدی و دائمی برای استفاده شهروندان محسوب می شود و امکان استفاده آسان معلولان و سالمندان از این فضاها از الزامات اصول شهرسازی به شمار می شود این در حالی است که مضوع مناسب سازی در برخی از بوستان های شهر دامغان محقق شده، به گونه ای که اکنون بسیاری از توان یابان برای ورود، تردد با استفاده از امکانات مختلف بوستان با دشواری و مشکل زیادی روبرو نیستند. در این مقاله قصد داریم فضاهای شهری دامغان و بصورت اخص دو بوستان دانشجو و ملت شهر دامغان را براساس توانمندی های معلولین جسمی حرکتی مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار دهیم

کلیدواژه ها:

جانبازان و معلولین ، مناسب سازی ، فضاهای شهری ، عدالت اجتماعی ، شهر دامغان ، شهرداری دامغان