تحلیل جامعه شناختی جایگاه برنامه ریزی فرهنگی در پیشبرد توسعه کشورهای جهان سوم

سیاست گذاری و برنامه ریزی فرهنگی نحوه به کار گیری منابع فرهنگی برای توسعه یکپارچگی جامعه است که هدف این نوع برنامه ریزی داشتن یک نگرش فرهنگی به انواع سیاست گذاری هاست.(که متفاوت ازسیاست گذاری و برنامه ریزی فرهنگ است).امروز مقوله برنامه ریزی فرهنگی یکی از بحث های مهم در پیشبرد اهداف و برنامه ها در توسعه جوامع به خصوص جوامع در حال توسعه است .فی الواقع بعد از موثر واقع نشدن برنامه های غربی بعد از جنگ جهانی دوم ، سبب شد تا به برنامه ریزی فرهنگی توجه وافری صورت گیرد ؛ توجه به فرهنگ بومی باعث از میان برداشتن موانع سنت در راه توسعه است پس می شود با این دستاویز هم به حفظ فرهنگ کمک کرد هم این که میتوان پشرفت و همراهی و مشارکت مردم در برنامه ها و سیاست گذاری ها را به همراه داشته باشد، که این خود یک عامل مهم وموثر در کشورهای در حال توسعه به شمار میاید.هدف این پژوهش بررسی و تحلیل جایگاه برنامه ریزی فرهنگی در پشبرد توسعه کشورهای در حال توسعه است.و همچنین بررسی نقدهای صورت گرفته از آن است.در این پژوهش از روش تبیینی و کتابخانه ای باز استفاده شده است . سعی شده است با استفاده از نظریات توسعه درون زا نشان داده شود که جایگاه برنامه ریزی فرهنگی در رشد و توسعه جامعه چگونه است.نتایج این پژوهش نشان می دهد فرهنگ به عنوان یک عنصر مهم در توسعه است چون جوامعی به توسعه دست یافته اند که عمدتا دوره شکوفایی فرهنگی خودشان را می گذارنیدند و از طرفی برنامه ریزی فرهنگی باعث می شود توجه به سنت ها و فرهنگ یک جامعه به دیده یک متحجر و عقب مانده نگاه نشود و همچنین توجه به فرهنگ بومی سبب شده تا در برنامه و استراژدی ها مشارکت خودبه خودی مردم را به همراه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

سیاست گذاری وبرنامه ریزی فرهنگی ، برنامه ریزی ، فرهنگ ، توسعه درون زا