نقش رنگ و نور در طراحی صحنه و زیباسازی اجراها

صحنه آرائی فعالیتی است بی اندازه خلاق و در عین حال دقیق و قانونمند و محدود چرا که خلاقیت طراح وابسته به متنی است که مجاز به گریز از قراردادها و معیارهای آن نمی باشد. یکپارچه سازی ترکیب با رنگ، هنرمند را قادر به جلب نظر تماشاچیان به نقاط کانونی هر صحنه در طی پیشرفت اجرا می سازد. تماشاچی از طریق چشمان هنرمند آنچه را که منظور روایت داستانی ضمیمه گردیده است، می بیند و می تواند معنی ضمنی آن را تصور کند. اشیاء و عناصر به خودی خود صحبت نمی کنند آنها باید در رابطه ای با فضا و یکدیگر قرار داده شوند که دارای معنا و فصاحت گردند. جهت خلق ترکیبی راضی کننده، صحنه نگار باید هم آن را حس کند. تحت کنترل درآوردن فضا به نمایش، آزادی در اندازه و رنگ می دهد تا که، همانند زندگی ایستای نقاشی، اشیاء انتخاب شوند و تغییر شکل یابند. در این مقاله به بررسی این می پردازیم که رنگ و نور به چه میزان در زیبا سازی اجراها نقش به سزایی دارد. واستفاده از رنگ برای خلاصه سازی و انگیزش زندگی احساسی و عاطفی نمایش اغلب اولین و حقیقی ترین واکنش به یک متن به چه میزان می باشد و در آخر به این نتیجه می رسیم که رنگ می تواند برای نشان دادن و به ظهور رساندن ارتعاش عاطفی و حسی نمایش مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

طراحی صحنه ، رنگ ، نور ، تئاتر ، صحنه آرایی.