تاثیر سواد دیجیتال بر یادگیری دانشجویان از طریق نقش آفرینی فناوری-های نوین پشتیبان آموزشی

رشد و توسعه فناوری های دیجیتال، سبب تغییر اساسی در مفاهیم کلاسیک سواد و دانش و شکل گیری مفهوم نسبتا نوپایی گردیده که با نام سواد دیجیتال شناخته می شود. ایجاد و توسعه سواد دیجیتال در جامعه دانشگاهی ، نیازمند ابزارها و کارکردهای مرتبط با خود است . فناوری های نوین آموزشی ، علاوه بر اینکه می توانند سواد دیجیتال را توسعه داده و ادراک و عملکرد تحصیلی را تحت تاثیر قرار دهند؛ این ظرفیت را نیز دارند که از طریق بسترسازی استراتژی های یادگیری ، به بهبود مهارتهای تحصیلی و شغلی کمک کنند. بر این اساس، هدف تحقیق حاضر شناسایی ظرفیت های فناوری های نوین است که در بستر آنها و از طریق نقش آنها به مثابه ابزار پشتیبان یادگیری ، سواد دیجیتالی توسعه یافته و مهارتهای یادگیری را افزایش می دهد. نوع تحقیق حاضر توصیفی - همبستگی و گردآوری دادهها به دو صورت کتابخانه ای و میدانی با ابزار پرسشنامه صورت گرفته است . نمونه آماری ۴۲ نفر از دانشجویان رشته مدیریت IT دانشگاه فردوسی مشهد به صورت تصادفی ساده انتخاب شدهاند. یافته های تحقیق نشان داد که فناوری های نوین می توانند از طریق بهبود تجربیات دیجیتالی ، شیوه یافتن و ارزیابی اطلاعات، کاربردی سازی اطلاعات در نقش ابزارهای تعاملی ظاهر شده و فرایند همکاری و اشتراک گذاری محتوا در راستای بهبود کار تیمی را در دانشجویان تقویت کند. همچنین نتایج تحقیق نشان می دهد؛ درک تجربه دیجیتال با میانگین ( ۲۲/۴ ) بیشترین تاثیر را بر مهارتهای ارتباطی یادگیرنده داشته است . در راستای نتایج حاصله ، مواردی نظیر یکپارچه سازی برنامه های فناورانه در نظام آموزشی خصوصا در سطح دانشگاه، عملگرایی در برنامه ها، انعطاف درفرایندهای توسعه آموزشی برای بهبود یادگیری از طریق سواد دیجیتال در بستر فناوری های نوین به برنامه ریزان، مدرسان و متولیان امر پیشنهاد شده است .

کلیدواژه ها:

سواد دیجیتال ، فناوری پشتیبان ، یادگیری ، مهارت ارتباطی ، تجربیات دیجیتالی .