نقش محرک مدیریت منابع انسانی پایدار در بهبود برنامه ریزی و خط مشی گذاری های گردشگری

این مقاله بر روی غفلت از اشتغال یا تمرکز نیروی کار در مشارکت سیاسی و برنامه ریزی بر ای گردشگری پایدار تمرکزداشته است. گردشگری، در این مقاله مورد توجه قرار گرفته است زیرا برای دولت و بخش خصوصی در مشارکت سیاسی وبرنامه ریزی استراتژیک با توجه به توسعه محصولات، زیرساخت ها، بازاریابی و ظرفیت منابع انسانی نقشی اساسی ایفا کردهو تمرکز ایجاد شده بیشتر روی اهداف پایدار در این فرآیند تاکید دارند. بحث و بررسی در این مقاله، نقش مرکزی افراد وکارها در مفاهیم پایدا ری و جوامع پایدار و این پرسش که چرا این موضوع در گردشگری نادیده گرفته شده را مورد خطابقرار داده است. این تحقیق با تشخیص رابطه متقابل اشتغال در گردشگری و نگرانی های نیروی کار در سطح وسیعی ازسیاست ها و ملاحظات عملیاتی شروع شده است. این موضوع، به نوبه خود، به سودمندی مدل HRM پایدار به عنوانابزاری برای ایجاد شغل گردشگری اشاره دارد. در ادامه، این مقاله، رو یکردهای جدیدی را از طریق ارائه شاخص های پایداریکه ارزش های شکل گیری سیاسی عملی و نظری در رابطه با نیروی کار دارند را معرفی می کند. این ظرفیت های اشتغالپایدار، ظرفیت تحویل خدمات و ظرفیت کیفیت خدمات برای سیاست گذارانی است که رشد پایدار در اشتغال گردشگریرا مورد ارزیابی قرار دهند. مفاهیم کاربردی و پژوهشی بر ای این رویکرد مورد بحث و بررسی قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

کار گردشگری ، گردشگری پایدار ، HRM پایدار ، برنامه ریزی نیروی کار ، سیاست گردشگری