تعیین پتانسیل آسیب پذیری آبخوان بر اساس مد لهای دراستیک و منطق فازی مطالعه موردی :دشت همدان بهار

شناخت آسیبپذیری آبهای زیرزمینی، به حفاظت منابع زیرزمینی و مدیریت کیفیت آنها کمک خواهد کرد. امکانرسیدن آلاینده به آب زیرزمینی و انتشار در آن، پس از آلوده شدن سطح زمین را آسیبپذیری آبخوان مینامند. ارزیابیآسیبپذیری آبخوان یعنی شناسایی نواحی مستعد به آلودگی که در این تحقیق بر اساس مدلهای دراستیک و منطقفازی انجام شد. مدل دراستیک شامل هفت پارامتر مهم هیدروژئولوژیکی (عمق تا سطح ایستابی، تغذیه خالص، محیطآبخوان، محیط خاک، توپوگرافی، تاثیر محیط غیراشباع و هدایت هیدرولیکی) است که نقشههای تولیدشده مربوط به هرپارامتر بر اساس رتبهبندیها و وزنهای مدل دراستیک، طبقهبندی و ترکیب شدند. در روش فازی هفت پارامتر مدلدراستیک، بهعنوان ورودیهای مدل بر اساس تابع عضویت فازی خطی، رتبهبندی و بر اساس عملگر حاصلضرب فازی،لایهها ترکیب و نقشه نهایی بهدست آمد. نتایج هر دو روش نشان داد که بیشترین پتانسیل آلودگی آبهای زیرزمینیدشت همدان - بهار به نیترات مربوط به حاشیههای جنوبی، غربی و شمالشرقی دشت و محدودههای با پتانسیل آلودگیخیلی کم و کم مربوط به مرکز، شمال و شرق دشت بود. همچنین هر دو روش، پتانسیل آسیبپذیری را در آبخوان دشتهمدان- بهار با دقت تقریبا یکسانی پیشبینی کردند. بر اساس تحلیل حساسیت انجامشده، موثرترین پارامتر بر پتانسیلآسیبپذیری، عمق تا سطح ایستابی بود.

کلیدواژه ها:

آبهای زیرزمینی ، آسیبپذیری ، دشت همدان- بهار ، مدل دراستیک ، منطق فازی