برآورد بارکف یک رودخانه با بستر شنی با استفاده از سیستم های تکاملی و روش های کلاسیک ( مطالعه موردی رودخانه قطور)

برای جلوگیری و یا به کمینه رساندن خسارت­های وارده ناشی از فرآیند فرسایش و انتقال تاکنون روش­های کلاسیک ریاضی متعددی جهت پیش­بینی انتقال ­رسوب ارائه شده است. این روش­ها به­طور عمده بر مبنای فرضیات و روش­های آماری و داده­های میدانی یا آزمایشگاهی استوارند که توسط محققان متعددی نظیر یانگ، وایت، بگنولد، هانسن پیشنهاد شده است. نتایج حاصل از روش­های کلاسیک در برآورد میزان رسوب عموما حاکی از عملکرد نامناسب این روش­ها در شرایط هیدرولیکی متفاوت و حساسیت بالا به شرایط رودخانه و اندازه مواد بستر است. در این مقاله از عملکرد سیستم­های تکاملی جهت برآورد بارکف رودخانه با بستر شنی قطور­چای که در استان آذربایجان­غربی و در محدوده شهرستان خوی واقع گردیده با استفاده از نمونه­برداری­های انجام شده در ایستگاه پل یزدکان استفاده شده است. بدین­منظور با استفاده از روش­ برنامه­ریزی ژنتیک، پارامترهای ورودی مورد نیاز برای مدل­سازی، با توجه به پارامتر­های حاکم روش­های کلاسیک و همچنین مفهوم پایه­ای به­کار رفته در ساختار این روش­ها، انتخاب و بهینه شده است. سپس تحلیل­های لازم انجام شد. در مراحل مختلف مدل­سازی، ضمن بررسی اثرات عوامل موثر در کارآیی سیستم تکاملی، ساختار­های بهینه برای هر یک از این مدل­ها تعیین و نتایج حاصل، با روش­های کلاسیک مقایسه شده است. نتایج حاصل نشان داد که استفاده از سیستم­های تکاملی هوشمند توانایی بالائی در پیش­بینی برآورد بارکف رودخانه با بستر شنی قطور­چای نسبت به دیگر روش های کلاسیک دارد.

کلیدواژه ها:

بار کف ، داده های میدانی ، روش های کلاسیک ، سیستم های تکاملی