بهره برداری بهینه از مخزن با استفاده از طرح واره های ژنتیک و مجموعه ذرات (مطالعه موردی: سد علویان)

در این مطالعه، به­منظور بهره­برداری بهینه از آب سد علویان، از دو روش فرا­ابتکاری (بهینه­سازی مجموعه ذرات و طرح­واره ژنتیک) استفاده شد. کارآیی روش­ها با شاخص­های قابلیت اعتماد، آسیب­پذیری و پایداری ارزیابی گردید. تابع هدف به­صورت کمینه­سازی مجموع مربعات نسبت کمبود به تقاضای بیشینه در طول دوره آماری ۱۳۷۲ تا ۱۳۹۲ تعریف گردید. نتایج طرح­واره منتخب با نتایج سیاست بهره­برداری استاندارد مقایسه شد. نتایج نشان داد که طرح­واره مجموعه ذرات با شاخص­های قابلیت اعتماد، آسیب­پذیری و پایداری به­ترتیب معادل با ۱۱/۸۰، ۹۱/۸۴ و ۸۹/۵۵ درصد، مناسب­تر از طرح­واره ژنتیک به­ترتیب با ۹۴/۷۸، ۹۱/۷۵ و ۳/۴۶ درصد می­باشد. با توجه به شاخص­های محاسبه­شده برای روش سیاست بهره­برداری استاندارد که در آن شاخص­های قابلیت اعتماد، آسیب­پذیری و پایداری به­ترتیب معادل با ۸۳/۷۰، ۹۲/۹۸ و ۲۴/۸ درصد بود، می­توان نتیجه گرفت که طرح­واره مجموعه ذرات مناسب­تر از  طرح­واره ژنتیک می­باشد.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، سد علویان ، طرح واره ژنتیک ، طرح واره مجموعه ذرات