اثر ۶ هفته تمرین هوازی بر حجم تومور و سطح سرمی انکوستاتین-ام در موش های مبتلا به سرطان پستان

چکیده زمینه و هدف: سرطان پستان مهم­ترین عامل نگران کننده سلامتی در زنان است، اما به نظر می رسد ورزش در کنترل آن نقش مهمی داشته باشد. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر شش هفته تمرین هوازی بر حجم تومور و سطح سرمی انکوستاتین-ام در موش های مبتلا به سرطان پستان می­باشد. مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نوع تجربی می باشد. به این منظور، پس از آشناسازی ۱۶ سر موش­ بالب سی با محیط، سلول های سرطانی پستان (رده MC۴-L۲) وابسته به گیرنده استروژن، به آنها تزریق شد و سپس موش ها به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (۸ سر) و تمرین (۸ سر) قرار گرفتند. گروه تمرین، ۵ روز در هفته تمرینات هوازی فزاینده (سرعت ۲۲-۱۸ متر بر ثانیه معادل ۵۵ تا ۷۰ درصد توان هوازی موش ها) را به مدت ۶ هفته اجرا کردند و در گروه کنترل هیچ­گونه فعالیت هوازی انجام نشد. در پایان موش­ها کشته شدند و از سرم و بافت تومور جهت اندازه گیری سطوح سرمی و بافتی انکوستاتین-ام استفاده شد. از آزمون t مستقل برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد. یافته ها: بین دو گروه تمرین و کنترل از نظر مقدار انکوستاتین-ام درون تومور (۰۰۱/۰p=)، و سرم (۰۰۱/۰p=) تفاوت معناداری مشاهده شد. افزایش معنی داری در سطح سرمی انکوستاتین-ام در گروه تمرین نسبت به کنترل مشاهده شد (۰۰۱/۰p=). نتایج آزمون t مستقل نیز برای حجم تومور حاکی از کاهش معنی­دار آن در گروه ورزش بود (۰۰۱/۰ p=). نتیجه گیری: تمرینات هوازی می­تواند موجب کند شدن روند رشد تومور گردد و یکی از سازوکارهای آن، افزایش انکوستاتین-ام در عضلات فعال و تراوش آن به سرم است. دلیل این فرآیند می تواند مربوط به این باشد که انکوستاتین-ام از رشد سلول­های سرطانی جلوگیری می­کند. واژه های کلیدی: انکوستاتین-ام، سرطان پستان، تمرین هوازی، موش آزمایشگاهی

کلیدواژه ها:

Oncostatin-M ، Breast cancer ، Aerobic training ، Mice ، انکوستاتین-ام ، سرطان پستان ، تمرین هوازی ، موش آزمایشگاهی