بررسی ساختار عاملی مقیاس خود تنظیمی انگیزشی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال ۱۳۹۶: یک مطالعه توصیفی

چکیده زمینه و هدف: از آن جایی که خودتنظیمی انگیزشی (Motivational self-regulation) یکی از راهبردهای پراهمیت یادگیری خودتنظیمی است. توانایی دانش جویان در مواجهه با چالش های انگیزشی در فعالیت های تحصیلی و اصرار به انجام آن ها تاثیر مهمی بر روی یادگیری آن ها دارد. لذا هدف از پژوهش حاضر، تعیین ساختار عاملی فرم کوتاه مقیاس خودتنظیمی انگیزشی در دانش جویان بود. مواد و روش ها: در پژوهش توصیفی حاضر، جامعه آماری شامل کلیه دانش جویان دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال ۱۳۹۶ بود که از بین آنها تعداد ۴۶۱ نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. موارد مقیاس پس از ترجمه به فارسی به صورت نسخه ۱۲ گویه ای در اختیار دانش جویان قرار گرفت. برای تعیین عامل های مقیاس از تحلیل عاملی اکتشافی با روش عامل یابی مولفه اصلی و چرخش واریماکس و برای تایید فاکتورها از تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی، دو عامل تنظیم انگیزش و قدرت اراده را استخراج کرد که مقدار آلفای کرونباخ برای هر کدام از عامل ها به ترتیب ۸۰/۰، ۷۲/۰ و برای کل مقیاس، ۸۶/۰ به دست آمد. که در مجموع ۱۴/۵۰ درصد از واریانس کل را تبیین کردند. نتایج تحلیل عامل تاییدی نیز رابطه معنی دار بین متغیرهای آشکار (گویه ها) و سازه های نهفته (فاکتورها) را تایید کرد (۰۰۱/۰P<). در نتیجه می توان گفت که ساختار ۲ عاملی از برازش مناسبی در نمونه ایرانی برخوردار است. نتیجه گیری: فرم کوتاه مقیاس خودتنظیمی انگیزشی از ساختار عاملی مناسبی برخوردار است. بنابراین استفاده از این ابزار در تحقیقات آینده مورد حمایت و قابل اعتماد است. واژه های کلیدی: خودتنظیمی انگیزشی، راهبردهای خودتنظیمی، ساختار عاملی، همدان

کلیدواژه ها:

Motivational self-regulation ، Self-regulation strategies ، Factor structure ، Hamedan ، خودتنظیمی انگیزشی ، راهبردهای خودتنظیمی ، ساختار عاملی ، همدان