بررسی خصوصیات روان سنجی مقیاس گرایش به عدم تعهد اخلاقی در نمونه ای از دانشجویان ایرانی: یک مطالعه توصیفی

زمینه و هدف: گرایش به عدم تعهد اخلاقی با رفتارهای منفی زیادی از جمله رفتار جنایی، پرخاشگری و زورگویی، سوءرفتار در محل کار و رفتار غیراخلاقی به طور کلی رابطه دارد. بنابراین سنجش میزان این متغیر برای پژوهش گران از اهمیت به سزایی برخوردار است. لذا هدف از مطالعه حاضر تعیین خصوصیات روان سنجی مقیاس گرایش به عدم تعهد اخلاقی (PMDS) در نمونه ای از دانشجویان ایرانی بود. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی بر روی ۱۵۶ دانشجوی دانشگاه های تهران در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ انجام شد. مقیاس PMDS به فارسی ترجمه و به انگلیسی بازترجمه شد، و داده های حاصل از اجرای آن از نظر روایی صوری، روایی ساختاری، روایی سازه همگرا، پایایی درونی و پایایی بازآزمایی مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی، ضریب همبستگی، و آلفای کرونباخ انجام شد. یافته ها: تطابق نسخه های فارسی و انگلیسی پرسشنامه با تایید متخصصان زبان انگلیسی و روان شناسی، و قابل فهم بودن آن با تایید گروهی ۵۰ نفره از آزمودنی های بدون سوگیری تعیین شد. همبستگی بین نمرات PMDS و پرسشنامه عدم تعهد اخلاقی (MDS) (۹۱/۰) و نمرات آزمون و بازآزمون (۸۵/۰) معنادار بود (۰۰۱/۰>p)، و شاخص های برازش مدل، ساختار عاملی پرسشنامه را تایید کردند. ضریب آلفای کرونباخ نیز برای گویه های پرسشنامه برابر با ۸۰/۰ محاسبه شد. نتیجه گیری: نسخه فارسی مقیاس گرایش به عدم تعهد اخلاقی در جامعه دانشجویان ایرانی از روایی صوری، ساختاری و سازه همگرا، و پایایی درونی و بازآزمایی برخوردار است و می توان از آن جهت سنجش این متغیر در دانشجویان ایرانی استفاده نمود. واژه های کلیدی: عدم تعهد اخلاقی، رفتارهای منفی، خصوصیات روان سنجی، دانشجویان ایرانی

کلیدواژه ها:

Moral disengagement ، Negative behaviors ، Psychometric properties ، Iranian students ، عدم تعهد اخلاقی ، رفتارهای منفی ، خصوصیات روان سنجی ، دانشجویان ایرانی