مقایسه مدل برنامه ریزی خطی و الگوریتم ازدحام ذرات در بهینه سازی منحنی فرمان مخازن با اعمال سیاست جیره بندی (مطالعه موردی سد وشمگیر استان گلستان)

آب ذخیره شده در مخازن یکی از منابع مهم تامین آب در مناطق کم آب بشمار میرود. بنابراین بهرره برداری بهینه از آن مخصوصا در دوران خشکسالی از اهمیت زیادی برخوردار میباشد. در این تحقیق به بررسی بهینه سازی بهره برداری از مخزن سد وشمگیر واقع در استان گلستان با اعمال سیاست جیره بندی پیوسته با استفاده از الگوریتم ازدحام ذرات و برنامه ریزی خطی پرداخته شد. تابع هدف در این تحقیق کمینه سازی مقدار کمبود می باشد. به منظور بررسی اثر اعمال سیاست مدیریتی جیره بندی، دوره خشکی سه ساله از سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۲ در نظر گرفته شد. برای ارزیابی نتایج از شاخص های ارزیابی منابع آب همچون درصد تامین، درصد اعتمادپذیری، آسیب پذیری، برگشت پذیری، پایداری مورد استفاده قرار گرفت. میزان تغییرات حجم آستانه مخزن در هر ماه از مدل استخراج شده و منحنی قاعده جیره بندی ارائه گردید. ارزیابی نتایج دو مدل نشان داد شاخص پایداری مدل برنامه ریزی خطی (با مقدار۷۸/۴۱ ) از الگوریتم ازدحام ذرات (با مقدار ۴۱۶/۶) بسیار بالاتر بوده و نشان از کارایی بالاتر این مدل در بهینه سازی سیاست جیره بندی در سد وشمگیر می باشد.

کلیدواژه ها:

بهره برداری ، اعتمادپذیری ، سیاست جیره بندی ، بهینه سازی ، مخزن