میزان رضایت دانشجویان پزشکی از جلسات ژورنال کلاب در دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال ۱۴۰۰: یک مطالعه توصیفی

زمینه و هدف: آموزش بالینی در محیط­های درمانی به اشکال متفاوتی ارائه می­شود که یکی از آن­ها، جلسات ژورنال کلاب می­باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان رضایت دانشجویان پزشکی در مقطع بالینی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان از فعالیت آموزشی ژورنال کلاب صورت پذیرفت. مواد و روش­ها: این مطالعه توصیفی-مقطعی که در سال ۱۴۰۰ در دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان انجام شد، تعداد ۱۵۷ نفر از دانشجویان پزشکی سه مقطع کارورزی، کارآموزی و دستیاری به صورت سرشماری در مطالعه شرکت کردند. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه محقق­ساخته جمع­آوری و با آزمون­های t ­مستقل و آنالیز واریانس یک­طرفه مورد تجزیه­و­تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها: میانگین رضایت از جلسات ژورنال کلاب، در دانشجویان مرد و زن و هم­چنین برحسب نوع بخش و مقطع تحصیلی در سطح نسبتا مطلوب قرار داشت، اما هیچ­کدام ارتباط معناداری با میزان رضایت نداشتند (۰۵/۰p>). میزان رضایت از جلسات منظم به­طور معناداری بیش از جلسات نامنظم (۰۰۱/۰>p) و رضایت در جلسات غیرحضوری بیش از جلسات حضوری بود (۰۲۷/۰=p). نتایج هم­چنین نشان داد به طور نسبی از نحوه برگزاری جلسات رضایت وجود دارد، ولی از میزان مشارکت­دهی دانشجویان به خصوص کارآموزان رضایت وجود ندارد. نتیجه­گیری: دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان به طور نسبی از جلسات ژورنال کلاب رضایت داشتند. بیش ترین میزان رضایت مربوط به مکان، زمان، تعداد شرکت­کنندگان، نظم جلسات و محتوای مقالات و بیش ترین نارضایتی مربوط به میزان مشارکت­دهی دانشجویان در مباحث خصوصا در مقطع کارآموزی بود. توصیه می­شود جلسات اختصاصی برای کارورزان و کارآموزان برگزار گردد و سطح علمی مطالب به تناسب هر مقطع با مشارکت­دهی دانشجویان انتخاب گردد. واژه­های کلیدی: ژورنال کلاب، بخش­های ماژور، آموزش بالینی، دستیاران پزشکی، دانشجویان پزشکی، رفسنجان

کلیدواژه ها:

Club journal ، Major wards ، Clinical education ، Medical assistants ، Medical students ، Rafsanjan   ، ژورنال کلاب ، بخش­های ماژور ، آموزش بالینی ، دستیاران پزشکی ، دانشجویان پزشکی ، رفسنجان