مراقبت پرستاری در نارسایی حاد تنفسی

نارسایی حاد تنفسی نوعی اختلال در سیستم تنفسی است که منجر به از دست رفتن توانایی سیستم تنفسی برای فراهمنمودن اکسیژن جهت فعالیتهای متابولیکی بافت های بدن و دفع دی اکسید کربن ناشی از بافت های بدن می باشد. علت هایمتفاوتی در ایجاد نارسایی حاد تنفسی نقش دارند. پیچیدگی سیستم تنفسی و تعامل آن با سیستم های قلب و عروق وسیستم عصبی لزوم استفاده از روشهای مناسب را برای بررسی علل نارسایی حاد تنفسی می طلبد. استفاده از مدل زنجیرهسیستم تنفسی مدلی است برای ارزیابی مناسب علل نارسایی حاد تنفسی.اختلال در مرکز تنفس، سیستم اعصا ب مرکزی، اعصاب محیطی، عضلات تنفسی و استخوانهای قفسه سینه و اختلال در هرعاملی که به تهویه هوا (ورود و خروج هوا) مرتبط است می تواند نارسایی تنفسی نوع یک شود که با هیپوکسی و هیپرکاپنیمشخص می شود. اختلال در پارانشیم ریه و عوامل موثر بر انتقال اکسیژن در بدن با هیپوکسی بدون هیپرکاپنی مشخصمی شود. به این نوع نارسایی تنفسی نوع دو گفته می شود. در این شرایط سیستم تنفسی با افزایش عملکرد تهویه سعی دربهبود هیپوکسی دارد اما این اقدام فشار زیادی بر عضلات تنفسی وارد می آورد که می تواند سبب خستگی عضلات تنفسیو بتدریج کاهش تهویه و تبدیل شدن نارسایی تنفسی نوع یک به نوع دو می شود.توجه به دی اکسید کربن، اختلاف اکسیژن خون شریانی و اکسیژن داخل آلوئول، اشباع اکسیژن خون شریانی نقش مهمیدر شناخت علل نارسایی حاد تنفسی دارد. پرستاران می توانند با شناخت علت نارسایی تنفسی عملکرد مراقبتی مناسب برایفراهم نمودن اکسیژن برای بافتها و دفع دی اکسید کربن ناشی از فعالیتهای متابولیکی را انجام دهند. تغییر وضعیت بدنبیمار، فراهم نمودن اکسیژن، استفاده از تهویه مکانیکی فشار مثبت تهاجمی و غیرتهاجمی، کاهش اضطراب، تحریک مرکزتنفس با استفاده از محرکات حسی و پارچه مرطوب بر روی صورت از جمله مداخلات پرستاری مفید برای این بیمارانمحسوب می شوند.

کلیدواژه ها:

نارسایی تنفسی ، مراقبت پرستاری ، اکسیژن درمانی