تبیین مقیاس مطالعه در تعیین سلول های رسوبی (مطالعه موردی: سواحل استان هرمزگان)

اهمیت طرح مسئله مقیاس در مطالعات ژئومورفیک این است که متغیرهای گسترده ای در تجزیه و تحلیل سطوح با مقیاس-های مختلف، که بر اساس اهداف و توانایی ها طرح ریزی می شود، تعریف می شود. از آنجایی که در بحث سلول رسوبی، با فرآیندهایی روبرو هستیم که در طیف وسیعی از مقیاس ها عمل می کنند، اهمیت تعیین مقیاس مناسب جهت مطالعه این فرآیندها و فرم های ناشی از آنها ضروری می نماید. در این پژوهش سواحل استان هرمزگان به دلیل تنوع لندفرم و فرآیندهای ساحلی در بخش های غربی و شرقی تنگه هرمز مورد مطالعه قرار گرفته است. این سواحل براساس واحدهای ژئومورفولوژیکی، الگوی موج و جریان خط ساحلی به ۶ سلول و ۱۷ زیرسلول رسوبی تقسیم شده اند. جهت نیل به این هدف از نقشه توپوگرافی ۱:۲۵۰۰۰، نقشه زمین شناسی ۱:۱۰۰۰۰۰، تصاویر ماهواره ای LandSat ۵، داده های هیدرودینامیک، داده های آماری باد، هیدرولوژی و لایروبی بنادر بزرگ و داده های رسوب شناسی استفاده شده است. داده ها در محیط۱۰.۲ ArcGIS تحلیل شده و محیط ساحل براساس ویژگی های مشترک فرم و فرآیندی طبقه بندی شد. برمبنای هدف مطالعه که تعیین مقیاس مناسب جهت مطالعه سلول های رسوبی است، نتایج بدست آمده موید این است که در تعیین استراتژی های مدیریتی باید به هر یک از این مقیاس ها توجه شود. براساس مطالعات صورت گرفته مقیاس هایی که در محیط ساحل جهت مطالعه استفاده می شوند شامل مقیاس سیستم (مقیاس بزرگ)، زیر سیستم (متوسط) و مقیاس لندفرم (کوچک) هستند. مقیاس های فضایی و زمانی که در قالب سلول مطرح می شوند، در دسته مقیاس های متوسط قرار دارند. مقیاس متوسط بیشترین کاربرد را در مدیریت ساحلی دارد.

کلیدواژه ها:

تبیین ژئومورفولوژیک ، مقیاس فضایی و زمانی ، سلول رسوبی ، مدیریت ساحلی ، سواحل استان هرمزگان