تاثیر هشت هفته تمرین هوازی منتخب در آب بر شاخص های فیبرینولیتیک(t-PA، PAI-۱، کمپلکس t-PA/PAI-۱ و دی دایمر) در ورزشکاران بازنشسته

تعادل هموستاتیک، تعادلی پویا بین فرآیند تشکیل لخته و مکانیسم تجزیه لخته خونی است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی منتخب در آب، بر شاخص­ های فیبرینولیتیک(t-PA، PAI-۱، کمپلکس t-PA/PAI-۱ و دی دایمر) در ورزشکاران بازنشسته است. به ­همین منظور ۲۰ مرد داوطلب سالم انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین( ۱۰n=) و کنترل( ۱۰=n) تقسیم شدند. دو گروه از نظر سن و شاخص توده بدن همسان بودند. برنامه تمرینی درگروه مورد شامل تمرین هوازی در آب به مدت ۸ هفته، هر هفته ۳ جلسه با شدت ۵۵ تا ۷۰ درصد حداکثر ضربان قلب بود. گروه شاهد در مدت تحقیق در هیچ برنامه منظم ورزشی شرکت نکردند. نمونه­ های خونی برای اندازه ­گیری آنتی ژن t-PA، آنتی ژن PAI-۱، کمپلکس t-PA/PAI-۱ و دی دایمر گرفته شدند. برای مقایسه میانگین پارامترها از آزمون­ های تی مستقل و وابسته در سطح ۰۵/۰ = α استفاده گردید. نتایج نشان داد که مقادیر  t-PA(۰۰۱/۰=P) و t-PA/PAI-۱ (۰۰۳/۰=P) در گروه تمرین افزایش معنی­ داری و مقادیر PAI-۱ (۰۰۱/۰=P) و دی دایمر (۰۰۱/۰=P) کاهش معنی ­داری داشته است. مقایسه تغییرات بین­ گروهی نشان داد که تغییرات t-PA (۰۲۲/۰=P) وPAI-۱ (۰۳۸/۰=P) بین دو گروه معنی­ دار بود. بر اساس نتایج این تحقیق تمرین در آب می ­تواند از طریق افزایش سطوح t-PA و کاهش سطوح PAI-۱، در جلوگیری از تشکیل ترومبوز و بروز ناگهانی بیماری­ های قلبی در ورزشکاران بازنشسته موثر باشد.

کلیدواژه ها:

aquatic exercise ، fibrinolytic indexes ، retired athletes