بررسی تاثیر برنامه ی حرکتی اسپارک و موسیقی بر رفتارهای کلیشه ای کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

سابقه و هدف: حرکات کلیشه ای، یکی از علائم اصلی در کودکان مبتلا به اوتیسم می باشد و میتواند باعث اختلال در زندگی روزمره ی کودک شود. لذا مطالعه ی حاضر با هدف ارزیابی تاثیر برنامه ی حرکتی اسپارک (Spark) و موسیقی بر رفتار کلیشه ای کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی از نوع قبل و بعد بود. نمونه ی مورد مطالعه،۲۰ کودک ۵ تا ۱۲ سال دارای اختلال اوتیسم شهر بروجرد در سال ۱۳۹۹ بود که بر اساس معیارهای ورود وارد مطالعه شدند. ابتدا میزان رفتارهای کلیشه ای توسط مقیاس (Gilliam Autism Rating Scale) GARS سنجیده شد. سپس مداخله شامل ۲۴ جلسه برنامه ی حرکتی اسپارک (Spark) به همراه موسیقی به مدت ۸ هفته و هر هفته ۳ جلسه ی ۴۵ دقیقه ای انجام شد. مجددا ابزار بلافاصله و یک ماه پس از مداخله تکمیل و نتایج به دست آمده با نتایج پیش آزمون مقایسه گردید. یافته ها: بنابر آنالیز واریانس با اندازه های تکراری، بین میانگین نمره ی رفتار کلیشه ای قبل از مداخله، بلافاصله بعد از مداخله و یک ماه بعد از مداخله، تفاوت معنی دار آماری وجود داشت (۰/۰۰۰۱ = P،۱۲/۶ = (۱۹، ۱) F). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که برنامه ی حرکتی اسپارک (Spark) و موسیقی می تواند در کاهش رفتارهای کلیشه ای کودکان مبتلا به طیف اوتیسم موثر باشد. بنابراین با توجه به ساده، موثر و ارزان بودن این فعالیت ها، توصیه می شود به عنوان راهکاری برای بهبود زندگی اجتماعی این کودکان توسط مربیان و خانواده استفاده شود.

کلیدواژه ها:

Spark motion program ، Music therapy ، Autism spectrum disorder ، Stereobehavior ، Children ، برنامه حرکتی اسپارک (Spark) ، موسیقی درمانی ، اختلال طیف اوتیسم ، رفتارهای کلیشه ای ، کودکان