اثرات نانو/میکروپلاستیک ها به عنوان آلاینده های نوشناخته بر محیط زیست و نقش جامعه میکروبی در تجزیه آنها

انباشت فزاینده زباله های پلاستیکی یکی از چالش های اصلی زیست محیطی است که در حال حاضر جوامع بشری با آن مواجه هستند. سمیت زیست محیطی نانو/میکروپلاستیک ها به عنوان آلاینده های نوشناخته یک تهدید دائمی برای زیست بوم های زمینی، دریایی و جوی می باشد. ذرات نانوپلاستیک به خوبی قادرند از غشاء سلولی عبور کرده و به درون سلول وارد شوند و کلیه اعمال حیاتی موجودات زنده از جمله انسان، گیاهان و ریز جاندران را مختل نمایند. نانو/میکروپلاستیک ها به دلیل مقاومت در برابر تجزیه به عنوان یک بحران جدی جهانی محسوب می شوند. لذا تاکنون تلاش های زیادی جهت حذف یا کاهش ذرات نانو/میکروپلاستیک ها، از طریق فناوری های زیستی که از نظر اقتصادی مقرون به صرفه و نیز سازگار با محیط زیست است صورت گرفته شده است. توانایی آنزیم های زیستی در کاتالیز نمودن پلی مرهای پلاستیک به عنوان یک جایگزین کارآمد و پایدار برای پالایش و بازیافت پلاستیک مورد ارزیابی قرار گرفته شده است. انواع مختلفی از آنزیم های تجزیه کننده پلاستیک از جامعه میکروبی تاکنون کشف شده است. با این وجود، آنزیم های تجزیه کننده پلاستیک به طور طبیعی برای تجزیه پلاستیک مصنوعی در کاربردهای صنعتی به دلیل پایداری حرارتی ضعیف و فعالیت کاتالیزوری کم مناسب نیستند. بنابراین، کاوش در محیط های گوناگون برای کشف آنزیم های جدید تجزیه کننده پلاستیک با ویژگی ها و عملکردهای مطلوب، به طور فزاینده مورد توجه قرار گرفته است. در رویکرد زیستی، تجزیه نانو/میکروپلاستیک ها، افزایش بازده دپلیمریزاسیون و بهینه سازی فعالیت و پایداری حرارتی آنزیم های دخیل که به شیوه های گوناگون بررسی شده اند در این مقاله نیز مورد اشاره و بحث قرار می گیرند. علاوه بر این، تلاش های تحقیقاتی اخیر پیشرفت های قابل توجهی در کشف و مهندسی آنزیم های تجزیه کننده پلاستیک داشته اند که نوید بزرگ در تصفیه پایدار پلاستیک از طریق  تجزیه زیستی را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

پالایش زیستی ، تنش های اکسیداتیو ، زیست بوم های خشکی و دریایی ، مهندسی آنزیم ، نانو/میکروپلی مرهای پلاستیک